Op tafel ligt de
krant met de bordesfoto. En ik zou altijd nog politiek verslaggever kunnen
worden, maar nu ben ik even kledingcriticus. De heren allemaal in blauw pak,
echt allemaal! Ze hebben vast eens gehoord bij het kopen van een pak, dat blauw
vertrouwen uitstraalt. Niet het chique zwart, het neutrale grijs of het belegen
bruin, nee blauw staat voor vertrouwen. Dat hebben de mannen goed in de oren
geknoopt. Zelfs de stropdassen zijn alle tinten blauw, één is er zalmkleur en
die is van de koning. En ééntje wat rood, misschien een stiekeme trek naar
buiten het keurslijf willen lopen? Gelukkig is er één man die echt durft, en
dat is Hugo de Jonge. Hij heeft namelijk een voorliefde voor hippe schoenen. En
Hugo zou Hugo niet zijn, als hij niet pontificaal zijn lievelingsschoenen aan
zou doen op de treden van het bordes. Hij krijgt een dikke 9.
En dan de vrouwen,
keurige dames. Zouden ze dan in die korte tijd iets nieuws kopen of gewoon
kijken wat er nog hangt? Keurige roklengtes, niets over te zeggen, de
mouwlengte is wel raar, driekwart of zeven achtste? Die laatste lijkt altijd
fout, de jurk klopt dan net niet en de handen lijken zielig met een groot stuk
arm. Het ziet er niet echt pittig uit. Doe dan maar driekwart, dat is tot aan
de elleboog. Verder krijgen de dames ooit te horen; niet te veel blingbling,
dat leidt af en lijkt alsof je naar een chique feest gaat. Hier wordt gewerkt
en je kunt geen bezuiniging aankondigen als je zelf juwelen draagt. Twee
vrouwen wil ik noemen, Cora van Nieuwenhuizen ze krijgt van mij een acht, omdat
ze de perfecte match heeft gevonden in schoenen en jurk. Een mager zesje gaat
naar mevrouw Bijleveld, die vrouw kan echt beter. Het kanariegele gewaad is
echt jammer en ik moest steeds naar de spin kijken, die als broche bedoeld is.
Zo’n vrouw zou een mooi royal blauw mantelpakje kunnen hebben. Staat beter,
past haar beter en geeft meer uitstraling.
Maar goed, ze stralen
wel uit dat ze er zin in hebben en met vertrouwen in de toekomst. En petje af
voor de heren die er niet staan, daar op het bordes. De heren Pechtold, Buma en
Seegers, zij gaan hun fracties leiden. Bewuste keuzes die boven het eigen
belang uit gaan.
Op voorhand denk je
niet aan een minister die ooit moet opstappen, maar in elk Kabinet valt er
wel eentje. Het hele Kabinet, dat houdt Mark wel bij elkaar, maar wie-o-wie zou
er de komende drie en een half jaar moeten opstappen? Ik heb al een idee, maar voor
nu geeft het blauw voldoende vertrouwen.
