Figurant voor Dickens.

Op zondagavond even facebooken, veel mensen waren naar het Dickensfestival geweest. Het was ook mooi. Je waande je echt in de verhalen van Charles Dickens, de straten van de oude tijd. Je zag de armoede en de kou. Kan me niet voorstellen dat er over 150 jaar een Hollandfestival is, waarin men ons naspeelt. Maar goed, het was echt koud en je voelde echt de ellende van de mensen. De koren zongen mooi, de kerstliedjes waren prachtig. Het water van de gracht droeg de zachte tonen en de bijna winterse lucht nam de geur van de vuurkorven mee.

Toen zag ik de kinderen, de weeskinderen, echt straatschoffies. En schoffies klinkt alweer aardig, maar deze kinderen speelden de weeskinderen van Dickens. Ze leefden op straat, namen die ruimte in beslag, rollebollend over de harde klinkers, wat in het verhaal keien geweest moeten zijn. Kinderen zijn van alle tijden, we zijn allemaal kind geweest. Dan hoop je toch dat alle kinderen een goede start mogen hebben. Dat er een plek is waar ze hun thuis hebben.

Nu of in het Engeland van Dickens, het leven is van alle tijden, leven ook. Het is waar je wiegje staat, wat er op je pad komt en wat je er van maakt. Sommigen waren figurant op een Dickensfestival, maar meestal is het in het leven echt, heel echt.

Donker en licht.

Overal zie ja alweer Kerstbomen en lichtjes, en vooral die lichtjes doen het zo goed in donkere dagen. “Het is alweer Kerst” hoor je mensen verzuchten en dat klopt, er is alweer een jaar omgevlogen. December is een mooie afsluiting van het jaar. De donkerste maand van het jaar, gun die maand dan ook al zijn glorie, gun die maand zijn licht en het bezinnen. En voordat je aan dat bezinnen begint is het prima dat er hectiek is, het zelfs prima dat het donker is, als je dan maar niet vergeet om ook tijd te geven aan het vieren van de glorie van de decembermaand.

Tegenwoordig eisen mobiels en de app veel tijd, het is vaak vluchtige tijd, het gaat snel en is tijd die snel vervliegt. Je bent nauwelijks in die tijd. Het is daarom lastig, om de tijd van beleven en het echt mee maken, te vinden. Gelukkig geeft december ons de laatste weken van het jaar de diepte, de donkere dagen en het licht.

Zo mooi die dualiteit van het licht en het donker. Het staat ook letterlijk voor alle tegenstellingen van goed en kwaad en van oorlog en vrede. Van rust en onrust in jezelf of je omgeving. Van dagelijkse strubbelingen tegenover lichtvoetigheid. Van zwart en wit.

En om dan de evangelist Johannes te citeren, hij zal dat vast goed vinden; het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet gegrepen. Met één heel klein kaarsje kun je een hele kamer verlichten, wat als er in alle harten een lichtje schijnt? In onze wereld zijn beide; het donker en het licht, het licht is zoveel sterker dat overwint, het licht overwint alles. En het schijnt verder dan je denkt.

Op de bonnefooi.

Hij belde. Het was een Duitser, “kan ik met de boot komen”, vroeg hij. Dat kan altijd, maar ik moest even doorvragen voor ik wist wat hij wilde. Komende zomer, de tweede week van juli had hij een boot gehuurd en wilde graag één nacht reserveren. Mijn gedachten gingen naar zonovergoten zomerse dagen. Ik zag de huurboot al aan komen en ook weer vertrekken, want één nacht is één nacht.

Ik zei tegen hem, maar wat als je het nou naar de zin hebt en drie nachten wilt blijven. Ik vertelde er maar niet bij dat het wel eens kan onweren of dat het soms dagenlang hoge Noordenwind is en dat je dan veilig in een haven wilt blijven. Hij moet natuurlijk ook niet benauwd worden.

De boot was gehuurd, dat is klaar, maar dan acht maanden vooruit weten waar je de tweede woensdag van juli met die boot afmeert? Het gaf mij enge kriebels, want eigenlijk moet je de vrijheid tegemoet gaan, varen waar de wind je brengt ook al heeft jouw boot geen zeilen. Leven in dat moment van vakantievieren en ’s morgens bedenken wat je die nieuwe dag wilt.

Er zijn verschillende soorten bootjesmensen, wie wil reserveren die reserveert en wie op de bonnefooi komt, komt maar langs. De Duitser komt in ieder geval in de tweede week van juli. Drie nachten heeft hij nu bij jachthavens vastgelegd, de andere dagen doet hij op de bonnefooi. En dat betekent; op goed geluk, op goed vertrouwen.