De leukste en mooiste column?

Vandaag ook een vraag.

Ik maak een boekje met verzamelde columns. Een aantal nieuwe maar de meeste columns zijn van de afgelopen jaren. En als je vindt dat een bepaalde column niet in mijn boekje mag ontbreken dan hoor ik dat graag. Ik vind het leuk om te horen welke column(s) jij leuk vindt. 

Hotske

Thuis op aarde.

Ik kan het me voorstellen; je zit in je ruimteschip, beseft dat je weggeschoten bent en een tijdje in de ruimte zult zijn. Je kijkt achterom en ziet daar de indrukwekkende planeet, en je weet dat is mijn thuis.

Het is maar voor een aantal astronauten weggelegd om vanuit de ruimte naar ons aardbolletje te kunnen kijken, maar het moet onvoorstelbaar bijzonder zijn. Je ziet daar een blauwgroene planeet waar leven mogelijk is, een plek waar jij leeft, wat jouw thuis is. Het is dan ook werkelijk een mooie oproep van Wubbo Ockels om astronaut te zijn op “ruimteschip” aarde. Het is echter geen loze oproep, maar één met verantwoordelijkheid, noem het zorg of mooier nog, noem het liefde.

Begin maar klein, je zorgt voor jezelf. Je verzorgt je lichaam, je zorgt ervoor dat je gezond en fit bent. Een stapje verder is je kamer, je huis, dat wil je netjes verzorgd bewonen. Van rommel word je onrustig en een fijn huis geeft woonplezier. Een stap verder is kijken naar je dorp, stad of buurt, jouw woonomgeving. En dat vinden we al lastiger, want doe je mee? Of kijk je niet verder dan je eigen tuinhekje? Als het dan over de aarde gaat, lijkt dat allemaal erg groot en ver weg. Maar we zitten er midden in, want het is wel degelijk onze woonplek. We moeten het groot zien; ons thuis is de aarde. Daar maak je toch geen rommeltje van?!

Hotske Batteram.

Mooi.

Daar stonden ze met z’n tweeën. Tussen het gras en de klinkers van de bestrating, hadden de felgekleurde paardenbloem en het alleraardigste paarse bosviooltje vele maaibeurten overleefd. Het prachtige kleine viooltje had mijn voorkeur. De paardenbloem vinden we maar onkruid. In mijn herinnering proef ik de vieze bittere smaak van het sap van de stengel van de paardenbloem, zou iedereen als kind dat eens uitgeprobeerd hebben?

Maar hoe maak je nou de keuze van mooi of niet mooi? En hoe zit dat bij mensen? Waarom vinden we iemand mooi?

Ik ontmoette een vrouw. Ze vertelde mij haar verhaal, haar kijk op de wereld. Het was een bijzondere vrouw. Ik vond haar een mooi mens en dat had helemaal niets met haar uiterlijk te maken. Als je iets verder kijkt is “mooi” als uiterlijke schoonheid maar beperkt. Dit was gewoon een mooi mens.

En de paardenbloem; hij is nuttiger dan we denken. De bloem zit vol met voedingsstoffen en vitamines. De wortel is in gedroogde vorm goed tegen nierkwalen. De melk van de plant kan worden gebruikt tegen puistjes. Het blad is goed te eten en zit vol met vitamine A, B1, B2, C en E en ook ijzer, calcium en magnesium. Thee van paardenbloem zuivert het hele lichaam. En dan kan ik hier niet eens alle mooie eigenschappen noemen. Maar sla van het blad ga ik eens proberen.

Paardenbloem, je bent mooi en nuttig, én je lijkt op de zon. We hadden jou “zonnebloem” moeten noemen, maar sorry, die naam was al weggegeven.

Hotske Batteram. 

Dansen.

Life isn’t about waiting for the storm to pass, it's about learning to dance in the rain. Ik zal de zin vertalen; het leven is niet afwachten tot de storm voorbij gaat, maar leren om te dansen in de regen. In heftige tijden en met hevige regenbuien kunnen we wel wat wijsheid gebruiken. Want soms voelt het leven als een storm. Heen en weer worden geblazen in richtingen die je niet wilt, en stormschade waar je van schrikt. Nauwelijks het gevoel baas te zijn over je leven.

“De storm” is symbolisch, “dansen in de regen” ook. Mooie symboliek, het water spoelt je zorgen weg. Je mag ontdekken wie je bent. Door alle stormen van het leven leer je wie je bent. Dansen is de metafoor voor het leven leven. Op het ritme van het leven meegaan. En jij bent degene die het ritme van jouw leven, jouw dans bepaald.

Maar metafoor of niet, een keer echt dansen in de regen is vast en zeker verkwikkend. Geen paraplu mee, nat regenen tot op je vel. Voelen tot op je huid dat je leeft. Een mooie wijsheid, dansen in de regen. Al vind ik wel dat sommige mensen erg nat worden.

Hotske

Een stemfie?!

Even voor de iets ouderen onder ons; een selfie is een foto van jezelf, die je op social media zet. Voor de jongeren onder ons; vroeger had je een fototoestel, waar een rolletje in moest. Dat werd letterlijk ontwikkeld en de fotograaf maakte daar foto’s van. Het duurde wel een week voordat je de foto’s ook echt in je handen had. Zo’n rolletje had 24 of 36 foto’s. Je kon niet wissen, dus was je zuinig met foto’s maken. Je kunt het je haast niet voorstellen, maar zo werkte het echt.

Als je nu een foto maakt dan zet je die met één klik op internet. Je zou nog even kunnen checken of je er een beetje fris en fruitig opstaat, maar de hele wereld ziet jouw foto. Bij de vorige verkiezingen waren er mensen die van zichzelf een foto in het stemhokje maakten. Een selfie, voor de lol. Een lachende smoel mét bewijs van de gezette stem. Maar let op, bij de komende Europese verkiezingen is het nog maar de vraag of dat mag. Het zou het stemgeheim aantasten. Wees toch blij met elke stem, denk ik! En als je kenbaar wilt maken dat je hebt gestemd en op wie, dan zijn daar veel mogelijkheden voor. Eentje is een selfie in het stemhokje. Er is zelfs een woord voor; een stemfie! Stemmen is een verworven recht, dat fotograferen is nog niet geregeld. Hebben we weer iets om in regeltjes vast te leggen. 

Hotske