Verleng je verticaal.

 

We leven met allemaal tegenstellingen. Donker en licht, zon en maan, eb en vloed, mannelijk en vrouwelijk, inademen en uitademen, yin en yang, inspanning en ontspanning. Eigenlijk zijn het niet echt tegenstellingen, maar meer twee kanten van dezelfde medaille. Het mooie is dat je beide kanten kunt leren kennen.

Nog zo’n medaille met twee kanten is horizontaal en verticaal. En ik hou van mijn horizon, en ik hou ook van de zegswijze; “verbreed je horizon”. Maar wat als je je aandacht nu eens richt op het verticale? Horizontaal is wat er om je heen gebeurd. Wat je ziet. Bijvoorbeeld in de media, of wat er in de wereld allemaal aan de hand is. Maar ook een drukke agenda hoort bij het horizontale. Eten, drinken, slapen en een beetje sociaal mee doen is allemaal horizontaal. Niks mis mee, we leven nu. Maar verleng je verticaal eens! Dat betekent dat je je even boven de dagelijkse dingen uitsteekt. Of dat je in ieder geval beseft dat er twee richtingen zijn; de hele mallemolen van het leven en jijzelf.

Jij, die met de voeten stevig op de aarde rondloopt en de jij die beseft dat je mens bent. Ik zag het toen ik het hele kleine paars met gele viooltje tussen de tegels omhoog zag groeien. Alles wat groeit, doet dat naar het licht. De verticale lijn. Tegels of niet, het viooltje groeit toch. Een wereld vol verwarring of niet, jij groeit toch! Verbreed je horizon en ken ook de andere kant van de medaille; verleng je verticaal.

 

 

Wat vertel jij? 

Hij is een vriend van een vriend. Ik sprak hem een keer. We hadden de koetjes en de kalfjes gehad. We zijn beide van het type van doorvragen. Het was een mooi gesprek, kan niet anders zeggen.

Na een jaar zag ik hem weer, gewoon aan de koffietafel. Hij zwart, ik met melk. Zo dagelijks als het maar kan zijn. Maar het gesprek was niet alledaags. Hij vroeg hoe het ging. De meest gangbare reactie; “ja, goed”, leek niet toereikend. En exact op dat moment dacht ik; Wat, jah WAT vertel je iemand die je een lange tijd niet hebt gezien.

Je hebt vrienden en vriendinnen waar je gewoon doorpraat als je elkaar een poos niet hebt gesproken. Het gesprek eindigt nooit, je pakt de draad weer op en bent letterlijk weer bijgepraat. Maar wát vertel je dan? Ratel je al je verdrietige en moeilijke dingen op? Vertel je waar je last van hebt? Vertel je dingen die niet eens over jou gaan?

Je hebt dan even een moment om een keuze te maken in alle dingen die zich aandienen. Jij hebt dat keuzemoment. Je kunt ook kiezen om mooie dingen te vertellen, of gewoon echt te vertellen hoe het met je gaat.

Wat ik aan de vriend van de vriend vertelde weet ik niet meer. Ik weet wel dat ik mij daar bewust werd van het hele korte keuzemoment dat je altijd hebt, voordat je je mond open doet.