Column

Goedemorgen lieve trouwe lezers,

Vandaag een lang verhaal, een stuk over de stilte. Ik wens je veel leesplezier. Komende weken ontvang je geen column, de eerste is er weer in begin januari. Ik wens je fijne feestdagen en een geweldig 2013, vol licht en liefde en genoeg stilte.

Hotske

Stilte.

Dit onderwerp spookt al een poos rond in mijn gedachten. Ik moet daar wat mee dacht ik steeds. Het werd ook nog eens onderwerp van de maand van de spiritualiteit. In januari is "stilte" het thema. Jan Mulder mag zijn gedachten er over schrijven en ook Susan Smit heeft haar ideeën over "Stilte" al in de publiciteit gegooid. Mag ik ook?

Waar is dan nog stilte? Waar vind je nog echte stilte? Overal is muziek, overal is geluid. Winkelstraten lokken ons met sfeervolle klanken. In winkels is vaak uitgekiende achtergrondmuziek te horen, die er voor moet zorgen dat we ons goed voelen in de winkel, om vanuit die "goed-gevoel-emotie”, wat te kopen. Ooit liep ik een winkel binnen, de harde muziek was zo ontzettend indringend, ik kon niet meer denken. Ik wist niet eens meer, met wat voor bedoeling ik de spijkerbroekenzaak was binnen gelopen. Ik zocht zo snel mogelijk de uitgang weer op. Buiten voelde het heerlijk, de kou omhulde mij en langzaam kwamen mijn eigen gedachten weer in mijn eigen hoofd.

Overal en altijd is er lawaai. Altijd zijn er auto's die om je heen suizen, zelfs als je een frisse neus wilt halen. Joggers lopen vaak met hun oordopjes op, om zich af te sluiten? Maar dan hoor je de wind ook niet, die zachtjes om je heen waait. Je kunt niet luisteren naar vogels die je verwelkomen in de wereld van de natuur. Ik wil lopen door de wereld waarin ik weet dat de wind me begeleid, waar een kievit zich voorstelt met zijn eigen naam. Waar eenden kwaken en als ik te dichtbij kom, vinden zij in het rustig kabbelende water hun eigen plek.

En waar is dan mijn plek? Die is daar, midden in de natuur. Daar waar rust is, in de stilte van de natuur zijn geluiden, die passen bij de natuur. Die horen daar ook te zijn, de geluiden dragen jou naar je eigen plek in de natuur. En als je daar dan de stilte in een natuurlijke omgeving hebt gevonden, durf dan je eigen stilte op te zoeken. Daar vind je verleden, heden en de toekomst, daar liggen jouw antwoorden. Daar is jouw wereld.

Het is een gigaklus, het wordt ons bovendien niet gemakkelijk gemaakt. Televisie en media halen je weg bij je eigen ik. Ze schreeuwen de algemeen aanvaarde meningen de woonkamer in. Oordelen in een context van verwachtingspatronen overspoelen ons. In een wereld die schreeuwt om aandacht is het lastig zoeken naar stilte. Maar wat als je hele leven voorbij gaat, zonder dat je even stil bent?

Radiostilte zou het woord van 2012 kunnen zijn, het betekende dat politici geen zin hadden in geschreeuw en meningen van de media. Ze wilden in stilte op zoek naar een zo goed mogelijk akkoord.

Eén minuut stilte zou het antwoord moeten zijn in 2012. Antwoord op een vraag om respect voor elkaar. In een stilte van één minuut moeten we gaan beseffen dat we allemaal van dezelfde soort zijn. We zijn allemaal mens.

Retraite, een paar dagen in een klooster, zou het uitstapje van 2012 moeten zijn. Binnen de stilte van de oude muren, is het gemakkelijk om bij je eigen stilte te komen.

Wat is er mooier dan de stilte te vinden, jouw eigen plek. De natuur helpt je door de stilte als voorbeeld te geven. Vind het in jezelf. Wees jezelf. Niet een door de media en maatschappij gepolijst individu, maar vind in de stilte vanbinnen jouw werkelijkheid. Stilte helpt je daarbij. Wees er niet bang voor, laat je zo nu en dan omhullen door de stilte.

Stilte, zou de vernieuwing in 2013 moeten zijn.

Hotske, 17 december 2012

Sneeuw.

Het is koud en toch krijg je het er warm van, ja natuurlijk: sneeuw! Het prachtige natuurverschijnsel van witte vlokken die zachtjes naar beneden dwarrelen, niets kan zo sprookjesachtig dwarrelen dan sneeuwvlokken. 

Afgelopen week kregen we vroeg in de winter al een dekentje van sneeuw. Door die sneeuw, gaan handen als groet, hoger dan normaal. Door die sneeuw is de glimlach breder en door die sneeuw is er meer verbondenheid. De sneeuw, die de wereld zo mooi maakt, in een stilte die bijna hoorbaar is.

Ik genoot van de zon, de vriendelijkheid van de mensen en van de sneeuw. Ik hoorde zelfs muziek, kan er dan al geschaatst worden op een ijsbaan, waar ouderwetse liedjes klinken? Nee, het zijn de harde klanken van moderne muziek. Bouwvakkers hadden hun radio op hard staan. Op zeker een kilometer klonk het storende geluid over de prachtig besneeuwde weilanden.

Voor het werkplezier gun ik de harde werker echt wel een deuntje, maar ik snap nu dat bij sneeuw een echte winter hoort. Dan zitten de bouwvakkers in hun vorstverlet. En zorgt de sneeuw voor een pracht van een wonderlijke stilte.

Hotske, 10 december 2012

Over eten.

Deze week kom ik allemaal eetverhalen tegen. Paul Mccartney, de oud-beatle, heeft er zelfs een liedje bij gemaakt. Free-meat-monday, zingt hij, vleesloze maandag, heet dat vrij vertaald. Het klinkt, ja hoe klinkt dat, vleesloos? Dat klinkt alsof ik zelf ook geen vlees meer op mijn botten heb. In ons landje hebben we “plantaardig maandag”. Klinkt mij te aardig. In België hebben ze donderdag veggiedag. Een vegetarisch dagje dus.

Er is nogal wat bedacht over eten. En dat moet ook. Het is goed als we nadenken over wat we eten. Iemand zegt heel “poëtisch”, alles wat kan rotten is gezond. Er wordt bedoeld, dat als het in de natuur zou vergaan, dit eten in ons spijsverteringskanaal ook goed te verteren is. “Vers en van dichtbij” klinkt als eerlijk voedsel. Als we dan een variatie maken, die gelijk loopt met de seizoenen, dan ben je lekker gezond bezig.

Per generatie verandert ons eetgedrag, het is dus belangrijk wat ons kroost met de paplepel binnenkrijgt. Een beetje durf is niet verkeerd. Met heel veel smaak heb ik laatst zeewiersalade gegeten. Een beetje zoetig, er zitten wat sesamzaadjes doorheen en als je het leuk vindt; ik dacht echt de zee te proeven in een licht zilte nasmaak. Gezond is het zeker en ook weer eens wat anders. Bovendien is er genoeg.

Zeewierzondag is dat wat?

Hotske, 3 december 2012.