De fontein.

Ik ben dol op fonteinen, ik houd van het stromende water. Als iemand dan ooit bedacht heeft om midden in de stad fonteinen te maken, dan vind ik dat geweldig. Straten zijn er van steen, de huizen zijn van steen, starre stille stenen. Als iemand dan iets natuurlijks als water, dat altijd in beweging is, in de stad weet te brengen, dan moet dat getuigen van een kunstenaarsbrein.

Rome heeft zo’n mooie fontein, weten we nu allemaal. Een fontein die in de zomer verkoeling brengt, waar Italianen ’s avond afspreken, wellicht hun geliefde op de meest romantische manier ten huwelijk vragen. Een plek die voor velen dierbare herinneringen heeft.

En nu hebben een paar malloten voor altijd een wrede herinnering gemaakt. Ze noemen zichzelf voetbalsupporters. Ik durf hen eigenlijk geen idioten te noemen, omdat ik hen niet ken. Maar het moeten toch mannen zijn die als ze dan weer thuis bij moeders op de bank zitten, gaan nadenken? Als ze dan in hun eigen badkamer voor de spiegel staan, hun eigen vertrouwde tandenborstel in het oude bekertje met een beetje kalkaanslag zien staan, dan moet er toch in zo’n hoofd ook iets gebeuren.

Een celstraf of geldboete schiet niet op. Ik zou ze mee nemen terug naar de fontein en vertellen wat ooit de gedachte was van de architect. En dan met de restaurateurs aan de slag, in de hete zon de fontein weer opbouwen. En als het klaar is kunnen de mannen, die hun verstand weer normaal gaan gebruiken en de schoonheid van de fontein hebben ontdekt, wijn schenken aan alle Italianen.

Ben benieuwd hoe het in dat brein werkt, van mannen die plassen in fonteinen en een ravage aanrichten. Wat gebeurt er als ze thuis met hun tandenborsteltje in de hand voor de spiegel staan? 

Hotske

Vooruitgang.

Jaren geleden trof ik een man, hij had het garagebedrijf van zijn vader overgenomen. Hij hield van de handel, reparaties vond hij een uitdaging, alles was te repareren zei hij. Maar de handel was zijn passie. Op het moment dat internet kwam ging het mis. Autohandelaren zetten hun tweedehands auto’s op het net. Dat kon hij niet. Hij wilde dat ook niet. Een aantal jaren waren de mensen uit het dorp nog trouw, maar zijn aanbod was natuurlijk te klein. Hij klust nu nog aan de auto’s van buren en familie. De passie voor de handel is er nog steeds, maar hij kan niet meer mee doen.

Afgelopen week zag ik op televisie een futuristische bril, het ding kan alles zien. Geef je opdracht voor het maken van een foto, dan doet hij dat. Wil je een filmpje, dan kan dat ook. Je hoeft het alleen maar te roepen. Wil je informatie over je omgeving dan vertelt dat ding exact wat je wilt weten. Er zijn ook horloges op de markt die dezelfde informatie kunnen geven. Ik heb me er niet in verdiept, ik weet niet of ik wel mee wil doen.

Bij al dat moderne spul, voelde ik me ineens wel heel oud. Ik zag me al zitten als een oud beppetje, kinderen en kleinkinderen proberen mij nog uit te leggen dat ik ook zo’n bril moet. Of zo’n horloge om een oud verschrompeld polsje met pigmentvlekken. En waarschijnlijk zijn er op dat moment als ik zo oud ben, alweer nieuwe ontwikkelingen waar we nu nog helemaal geen voorstelling van kunnen maken.

Ik moest denken aan de garagehouder, de vooruitgang blokkeerde zijn passie. Zo moet het in ieder geval niet.

Hotske Batteram.

Op naar Valentijnsdag.

Valentijnsdag is een commerciële dag geworden. Bij de dag horen kleine cadeautjes, een doos chocolaatjes. Lieve kaartjes of een gezellig etentje. Vooral ingeprent door horeca en winkels, die de emotie van de dag van de liefde aangrijpen voor extra omzet. Maar we weten toch wel beter. Liefde is niet te koop. Het is zelfs treurig dat de commercie ons moet attenderen op de dag van de liefde.

Liefde is een verzamelwoord voor heel veel dingen. Het mag ook de liefde voor je werk zijn, of de liefde voor lekker eten, de liefde voor een goed gesprek, of aandacht voor mensen om je heen. Een vriendelijke groet valt er ook onder. Simpelweg aardig zijn ook. Maar wij zijn wel erg gefocust op de romantische liefde. Vandaag doe ik daar aan mee.

Ik was in een winkel, een alleraardigst meisje hielp aan de balie. Ik moest even wachten tot de klant voor mij klaar was. En bam, daar zag ik een prille liefde. Ik zag het aan de blik van het meisje en herkende het aan het onhandige, bijna klungelige contact. Hopeloos verliefd, niet weten wat te zeggen, de liefde hing werkelijk in de lucht. Tijdens haar werk, de hele lange middag, zou het meisje alleen nog maar kunnen denken aan die ene ontmoeting. En ook in het hoofd van de jongen, zou alleen het beeld van het mooie blonde meisje zitten.

Het duurt nog een paar dagen tot aan Valentijnsdag, maar lieve jongen en schat van een meid, als jullie je geroepen voelen, als je dat stemmetje in je hart hoort, laat de liefde dan stromen. Als het echte liefde is, komt het er toch wel van. De kracht van liefde is niet altijd te volgen voor het verstand, het hart weet het wel. Daarom zie je op Valentijnsdag ook overal hartjes, om ons er aan te herinneren dat echte liefde uit het hart komt.

Hotske Batteram.

Talent gezocht.

Oké, ik was even in de bonen, of in mijn werkelijkheid, of in mijn eigen kleine wereld. Ik las het wel goed, maar ik begreep het anders. Ergens in een dorp hier ver vandaan, hing een aanplakbiljet. Het was een oproep aan talenten. En in die ene mum van tijd vond ik dat geweldig. Een roep, een schreeuw naar talent!

Als je dan goed kunt koken, kook dan voor de hele buurt de heerlijkste stampotten of soepen of wat dan ook. Als je houdt van zingen, ga dan ook de hele dag zingen zodat anderen jouw liedje in hun hoofd hebben. Als je goed op kinderen kunt passen, doe dat dan ook, ouders zullen je dankbaar zijn. Als je goed bent in ruzies oplossen, kom op dan, de wereld heeft je nodig. Als je goed bent in brood bakken, doe dat dan, elke dag weer. Als je houdt van vertellen, vertel dan, er is altijd ergens een luisterend oor. Als je niets liever doet dan in de tuin werken, kweek dan de heerlijkste sla en kruiden voor wie het maar wil eten. En als je graag aandacht geeft doe dat, er is een tekort. In mijn verbeelding zag ik een wereld waarin iedereen zijn talent volledig benutte. Gewoon, simpelweg doet wat hij het liefste doet.

Zo jammer dat het beeld van de echte wereld anders is, lang niet iedereen komt toe aan zijn eigen talent. Maar dat is een gemiste kans. Het kan wel hoor! Het kan elke dag! Niemand weerhoudt je ervan. Oké, er moet een beetje brood op de plank, maar voor de rest doe! Doe wat je het liefste doet.

Het aanplakbiljet vroeg alleen jonge zangers en zangeresjes voor de talentenjacht. Maar laat je talent niet zitten in de grote soep ongebruikt vermogen, dat is pas zonde. Dus geldt nog steeds; talent gezocht!

Hotske Batteram.