Over een roos.

Zachte stemmen van de koren klinken. En als dichter heb je dan de mooiste dichtregels voor de liederen bedacht, de muziek brengt de tekst tot leven. De stemmen van de vrouwen klinken in de donkere nacht. Bekende klanken, de teksten ken je nooit helemaal, maar de melodie is herkenbaar, elke keer weer. En als je weer eens zingt of mooie liederen hoort, bedenk eens wat het doet. Zingen beroert twee dingen. Je geest en je hart. Als je de tekst hoort dan kennen jouw hersenen de woorden, de melodie komt binnen via het hart. Dat is waarom liedjes en gezangen zo’n diepe werking hebben, het komt op twee verschillende manieren binnen.

In de grote kerk met een overweldigende akoestiek, klonken de jonge stemmen van het koor. “Er is een roos ontloken, uit barre wintergrond”. En voor je geestesoog zie je een akker met sneeuw, waar nauwelijks iets uit zou kunnen groeien. En dan is er een roos. Het woord “ontloken” heeft altijd iets magisch. De roos bloeide niet, hij ontlook. Ontlook komt van ontluiken, dat is opengaan, maar ook “zich ontwikkelen”. Als dat in de donkere winternacht gebeurt uit de barre koude grond, nou donkerder en dorder kan niet. En toch ontluikt daar per gezongen zin een roos. En als het dan ook nog als een profetie wordt gebracht, dan heb je volgens mij alle ingrediënten voor een goed verhaal. Pasklare antwoorden en verhalen zijn er nooit, maar dankzij dichtregels en melodieën komt er tocht iets bij ons binnen. Nog heel even en dan is het stille nacht.

Alleen.

Op de één of andere manier hoor ik veel mensen over de Kerst. Misschien komt het door de sneeuw en de kou. Of de behoefte aan warmte en gezelligheid. Veel mensen zeiden zo maar, soms plompverloren, dat ze zin hadden in de Kerst en dat zij het een mooie tijd vinden. Met gezelligheid en lichtjes enzo. Het viel me echt op dat er dit jaar veel mensen zin hebben in de Kerst. Eén vrouw zei; Kerstfeest is voor mij echt een feest en dan niet het eten, maar het echte Kerstfeest. Ze probeerde niet eens haar geloof onder woorden te brengen en dat hoefde ook niet. Haar gezicht straalde. Haar gave huid leek nog een beetje lichter te worden en haar ogen waren op dat moment echt een puur spiegeltje van haar ziel.

Even later moest ik nog even naar de bakker en de slager, er moet ten slotte ook gegeten worden. Een oudere man, bestelde een beetje vlees, voor één persoon zei hij er duidelijk bij. Waarschijnlijk had zijn vrouw altijd gesproken in een half pond of één ons. Maar hij vroeg aan de slager, vlees voor één persoon. En ook bij de bakker bestelde hij een halfje wit, een paar koeken en een klein krentenbrood. Hij zou voor de komende dagen meer dan genoeg hebben.

Zou de man alleen zijn met de Kerst?

Als er nu genoeg mensen zijn, die zo stralen als de vrouw, dan straalt dat wel over alle mensen uit. Denk ik, hoop ik.

Kerstdrukte

Het is december en alweer zitten we in de laatste maand van het jaar. En we vinden dat het snel gaat en we hebben het druk. Ja, wat wil je met alles wat we ons zelf opleggen. Een kerstboom in huis, er moet iets bijzonders op tafel met de kerst, de kerstkaarten moeten nog op de bus. Als je nou een beetje vasthoudt aan je eigen tradities, dat scheelt in je drukdoenerij. Je hoeft geen ander gerecht voor eerste kerstdag te bedenken. Gewoon die kalkoen op tafel spruitjes erbij, ijs toe en klaar. De boom staat ook in een uur, nou oké ik doe er ook langer over, maar dan staat dat ding ook weken mooi te zijn. En de kaarten die naar familie en vrienden gaan, ach je kunt een kerstgroetmailtje doen en anders schrijf je even wat adressen en lieve groeten.

Hebben we het druk of denken we dat we het druk hebben?

De kerstvoorbereidingen zoals ik het nu bereken kost maximaal één dag. Op één druilerige zaterdag in december ben je klaar voor de hele kerst. Heb je nog dagen over om te genieten van het niet denken aan de kerstvoorbereiding, want die kerstdrukte zit natuurlijk in ons hoofd. En als je niet hoeft te denken aan de kleur van je kerstballen, wel of niet zelf een kerststukje maken, een onwijs ingewikkeld vier-gangen menu op tafel wilt hebben, dan is er ineens ruimte voor iets anders. En zie je de oude kandelaar, die je jaren lang niet zag. En dan op een avond, steek je een kaars aan en weet je dat het licht wordt in het donker. En daar gaat Kerst over.