maandag 30 december 2013

Guten Rutsch.


In Duitsland wenst men elkaar een Guten Rutsch, als eindejaarwens. Wij zeggen “een goed uiteinde”, nou heb ik niet zoveel met die korte termijnwensen. Net zoals je om vijf voor twaalf iemand nog een goedemorgen wenst. Meer heb ik met het “gelukkig nieuw jaar” of “een gezond 2014”. Maar nog steeds vind ik in die woorden niet alles wat ik een ander wil toewensen. In de woorden “een Guten Rutsch” zit dat wel. Rutsch is afgeleid van reis, van Reise. De Guten Rutsch betekent een goede reis in het nieuwe jaar.

Daar kan ik wel wat mee. En dat hoeft echt niet te betekenen dat je op vakantie gaat, de reis is natuurlijk je levensreis. En daar wens ik je graag het allerbeste mee.

Voordat ik dit wist, dacht ik bij “Rutsch” altijd aan een glijbaan, een roetsjbaan, zo’n hele lange hoge waar je eigenlijk niet eens van af durft te glijden. Je bent omhoog geklommen via een enge trap. Tree voor tree dacht je het wel te kunnen. Bovenaan houd je je stevig vast aan de koude ijzeren leuning. Niet echt wetend wat de roetsj je zal brengen.

Het leven bestaat uit vele roetsjen, niet altijd weet je wat je te wachten staat. Maar de glijbaan van het leven geeft je kansen om midden in het leven te roetsjen. Ik wens je een goede roetsj. Guten Rutsch.


Hotske 

maandag 23 december 2013

Haar prins.


Ik kwam het stel tegen. Op de weg. Ik moest door twee voorruiten kijken om hun gezichten te zien. Maar desondanks zag ik dat het meisje straalde, en ook niet zo’n beetje. Ik kwam hen tegen op de brug, we reden allemaal langzaam en het was niet moeilijk om te zien dat het meisje smoorverliefd was op het ventje dat naast haar zat. Samen zaten ze knus in het kleine autootje, zo’n 45 kilometerwagentje.

En ik vroeg me af, of ze had gedroomd over een prins op het witte paard, of over snelle jongens met mooie rode sportauto’s. Of over een leuke buurjongen met een cabriolet. En of ze zichzelf had gezien met wapperende haren op zonovergoten dagen, naast de prachtigste heren in auto’s zonder dak?

Misschien had ze het geluk al gevonden en wist ze dat snelle jongens ook weer snel vertrekken en dat witte paarden alleen maar een oude heer uit Spanje brengen. Waarschijnlijk was ze gewoon gelukkig met de liefste jongen van de hele wereld.

En wist ze allang dat geluk van binnen zit en niet in knappe koppies en dure auto’s.

Hotske.


maandag 16 december 2013

Over Kerst.


De radio stond aan, ik luisterde maar met een half oor. Totdat de drie diskjockeys begonnen met een kort gesprekje. Zo’n kletspraatje tussen de plaatsjes door. Meestal luister ik niet echt. Maar nu werd mijn aandacht getrokken. Ze hadden het over Kerst en wat dat betekende. Nu is er in december een overvloed aan kerstgebeuren. Kerst is overal. Kerstliedjes, kerstbomen, kerstlichtjes en zelfs de uit Amerika overgewaaide Kerstman hoort bij de accessoires van Kerst. Maar wat is Kerst?

Eén van de heren plaatjesdraaiers had het op google opgezocht. Hij had een computer, een koud kil ding nodig om het Kerstverhaal te horen. Uiteindelijk kwam het gesprek toch op de geboorte van Jezus. En dat er drie wijzen waren die cadeautjes brachten, dat hoorde er ook bij. Ze kwamen niet verder dan goud en mirre. Deze informatie werd de ether in gebazuind. En met iets van weemoed, dacht ik aan het mooie Kerstverhaal. Laten we tussen alle Kerstfranje het verhaal niet vergeten. Iets vieren zonder dat je weet waarom, is zo armoedig, zo zonder zin.

Het verhaal gaat over de geboorte van Jezus. Ieder mag zijn persoonlijke betekenis daar uit halen, maar laten we wel vertellen waarom we Kerst vieren. Het Kerstverhaal is te mooi om niet te worden verteld.


Hotske

maandag 9 december 2013

Leren kennen.


Bij leren kennen, gaat het vaak om de vraag: wanneer heb ik jou leren kennen? Waar een antwoord wordt verwacht over het moment van de ontmoeting. Zo van toen tijdens de feestdagen of op de verjaardag van Pietje, heb ik jou leren kennen. Maar leren kennen is een proces. Denk maar aan verkeringstijd, het duurt even voordat je elkaar kent. En iemand helemaal kennen duurt misschien wel een heel leven.

Soms leer je iemand pas na de dood kennen. Iemand die je alleen “in-het-voorbij-gaan” kende, blijkt vaak prachtige eigenschappen te hebben. Maar je kende hem of haar niet goed genoeg. Dat is haast zonde, als je bij leven niet de mooie kant van mensen kent.

Bij Nelson Mandela zag je tijdens zijn leven al wel zijn mooie kant. En ook nu, na zijn leven hier bij ons, kun je alles over hem lezen en hem leren kennen. Wat ik toevallig over Afrika las, kwam ik ook bij Mandela tegen. Het gaat over ‘ubuntu’. Je zegt het als u-boen-tu. De veel gebruikte definitie is: het geloof in een universeel gedeeld verbond dat de gehele mensheid verbindt. Lees die zin nog maar eens. Het betekent dat ieders menselijkheid onlosmakelijk is verbonden met de menselijkheid van anderen. Het is een begrip uit de Afrikaanse cultuur. Het is deze menselijkheid die van hem een groot mens maakte. Mooi om hem zo te leren kennen. Een groot mens als voorbeeld voor de mensheid, een voorbeeld in menselijkheid als je je vijanden vergeeft en bevriend raakt met je gevangenisbewaker.


Hotske

maandag 2 december 2013

Ook al miezert het.


Het miezerde. Het regende niet, maar je werd wel behoorlijk nat. Koud was het ook. Het liefst zou je dus behaaglijk bij de warmte van je eigen haardje willen zitten. Of dat nou een gaskachel of een centrale verwarming is, de eigen haard is dan de beste plek. Sokken aan en vooral niet naar buiten toe moeten. Het was in de namiddag zo rond een uur of vier.

En als je niet beter weet, zou je je afvragen of de beste mensen soms een vlaag van verstandverbijstering hebben. Maar sinds enige jaren snappen wij dat dit in het straatbeeld van Gaasterland hoort. De dames en heren hebben oude, lange leren jassen aan. Je waant je in de jaren zestig. Het ziet er ook nog romantisch uit. Men is te herkennen aan de glimlach, een zeer brede glimlach. En, oh jah, ze rijden op een solex!

En wat het is, is moeilijk te zeggen, maar op zo’n ding rijden geeft plezier.  Misschien komt het omdat je langzaam door de bossen en langs de Luts snort. Of omdat je je even niet hoeft te haasten; de solex gaat immers niet sneller. Maar een solexbestuurder heeft per definitie plezier. Als we met dit feit de donkere dagen in gaan, weet je altijd een manier om plezier te hebben. Ook al miezert het, is het waterkoud en erg vroeg donker.


Hotske