Boom besteld.

Het gaat me een beetje te snel. De zomer was voorbij, de herfst zette in, we hebben een najaarsstorm gehad. Tot nog toe gaat het goed. De Sint kwam mét zwarte Pieten. Hij kwam zelfs even bij ons aan. Een heel legioen pieten liep over een recreatiebedrijf waar normaal gesproken toeristen met korte broek lopen. Maar dan is het in één keer eind november. En ergens in onze woonkamer floepte er een zin uit die ik niet wilde horen: “doen we een jaar geen boom!”. Oké, het is nog steeds te snel, want ik hoef nog geen kerstliedjes op de radio. En ik wil nog niet nadenken wat er met kerst dan wel gegeten gaat worden. Of met wie we waar de kerst gaan vieren. Maar een boom komt er wel!

En deze week besefte ik het grote voordeel van de winter. Ik houd van de zomer en vooral van de zon. Of eigenlijk het meeste van het buitenleven. Ik kijk met iets van afgunst naar Zuid-Europeanen die, winter of geen winter, in december een lekker temperatuurtje hebben. Maar in deze dagen, waar kachel, kaarsjes en een goed boek belangrijk zijn, waardeer ik de winter.  ’s Zomers volop naar buiten gekeerd, in donkere dagen naar binnen.

Dat de tijd nu snel gaat zij dan maar zo, ik ga echt wel lezen, wat mijmeren én genieten van een gróte kerstboom. Bij dezen besteld!

Hotske

Hij is er.

Zaterdag kwam hij aan. Gelukkig maar, hij had ook thuis in Spanje kunnen blijven. Maar ondanks het pietpraat kwam hij toch. In woordenboeken wordt “pietpraat” omschreven als “onnodig geklets”. Het woord zegt het dus al. Het is niet nodig om over pieten te praten. Piet moet er hoe dan ook bij.

Maar, als we toch met elkaar discussiëren, laten we dan de diepte ingaan. Wat vertelt het verhaal van Sinterklaas. Heel prominent aanwezig is het; wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de roe. Ook al is die roe nu spreekwoordelijk en bestaat het lekkers uit wel hele grote cadeaus. Het gaat om zoet zijn of stout. Goed en braaf is voor iedereen wel helder, maar wanneer ben je nou stout? Als je teveel aandacht vraagt omdat iemand jou het stickertje van ADHD heeft opgeplakt? Als je je niet kunt concentreren omdat je te veel informatie van de wereld binnen krijgt? Als je niet lief kunt spelen omdat je wilt uit proberen hoe het is om kwaad te zijn?

Voor kinderen is het belangrijk om met andere kinderen te spelen en dan maar uit vinden wat werkt. Veel stout zijn zou wel eens veel bagage kunnen opleveren voor je verdere leven. Moeten we het liedje maar veranderen. Wie zoet is krijgt niets. Wie stout is leert altijd iets.

Hotske. 

Maandagochtend.

De twee heren waren samen die ochtend. Na een “goedemorgen”, moeten de gesprekken vast over het weekend zijn gegaan. Over wat er op televisie was, over het heerlijke middagzonnetje van de dag ervoor. Over de stevige wind die er toch nog stond. Over het voetbal van de zaterdag ervoor. Misschien hadden ze niet eens zoveel zin in hun dagelijkse routine. Had de één nog tegen de ander gezegd dat het maar een saaie boel was. Dat er best eens iets mocht gebeuren. Een verslag maken en wat controle houden is niet zo erg spectaculair.

Misschien hadden ze een onderlinge vete, een nooit besproken onderwerp over wie er koffie moest zetten. Of erger nog, misschien waren ze wel jaloers op elkaars huis of auto. Of ergerden ze zich aan de domme uitlatingen van de ander.

En nu zaten ze op die alledaagse maandagochtend samen in de controletoren. Het uitzicht over de Vliehors was weids. En terwijl de één koffie maakte en de ander de gegevens van de oefenvluchten checkte, klonk er een hels lawaai.

Op 4 november schoot een F-16 met het boordkanon per ongeluk op de wachttoren. Het was niet eens de eerste keer, het gebeurt wel vaker! Een mens mag fouten maken, maar als het over kogels gaat……

Hoe was je dag schat? Lekker gewerkt?

Hotske

Thanx Vincent.

Al zoveel geschreven, ik vroeg me zelfs af of het al klaar was. Of eigenlijk meer van, volgens mij ben ik er wel klaar mee. Totdat ik een overzichtstentoonstelling van Vincent van Gogh bekeek. Met prachtige heldere zonnige kleuren schilderde hij landschappen en mooie taferelen. Dat zijn werk niet altijd zo uitbundig is geweest, laten de donkere schilderijen zien. Zijn levensverhaal gaat niet over de rozen. Wel over zonnebloemen!

Het meest bijzondere vond ik echter zijn woorden. Hij heeft in zijn leven meer dan 900 brieven geschreven. De meesten aan zijn broer Theo. Nu was het in die tijd gebruikelijk, om elkaar via brieven op de hoogte te houden. Ze vertellen zijn leven, zijn zoektocht. De angst voor depressies. De hoop op goedkeuring van zijn schilderwerk. En in haast poëtische woorden beschrijft hij wat hij wil schilderen. Waarbij hij vooral wil uitzoeken hoe hij de kleuren zo goed mogelijk kan weergeven.

Een zon, een licht dat ik, bij gebrek aan beter, alleen maar geel kan noemen - bleek zwavelgeel. Bleek citroengeel, goud. Wat is geel toch mooi!

Ah, mijn waarde Theo, als je de olijfbomen in deze tijd toch eens zou kunnen zien... De oud-zilveren & groenig zilveren bladeren tegen het blauw. En de oranjeachtige, bewerkte grond. Dat is heel iets anders dan ze in het Noorden denken - het is zo fijn, zo verfijnd!

Vincent van Gogh, pas groot geworden na zijn dood. Hij kwam er achter dat zijn passie, het schilderen, zijn leven wás. De uitdaging van het zo goed mogelijk vast leggen van wat hij zag. Hij zegt op een gegeven moment dat hij de creativiteit nodig heeft. Hij leert ons in ieder geval dat zien iets anders is dan kijken. Hij kijkt met ogen van een schilder!

Ik kan voor geen meter schilderen. Laat mij maar een beetje creatief met woorden zijn.

Bedankt voor de inspiratie.

Hotske