Passanten.

Passanten komen en gaan. Passanten zijn mensen die een paar nachten bij ons overnachten. Je kent ze een beetje, herkent hen ieder jaar, weet een beetje van hun reilen en zeilen, weet met welke boot ze zijn en hebt een praatje bij het komen en op de dag van vertrek. Jarenlang waren ze van de partij. We zagen hen ouder worden. Ook langzamer, maar elk jaar weer kwamen ze een paar dagen bij ons. Hij een ervaren schipper en zij een propere pittige vrouw. Ze kibbelden een beetje bij het aanleggen, dronken dan een kop thee en hadden het goed op de boot.

We hadden ze al gemist, de boot was verkocht. En op een zonnige zondag kwamen ze aangelopen. Arm in arm, vooral om elkaar te ondersteunen. Haar lach was nog altijd hetzelfde, met veel moeite sprak ze de woorden die ze bedacht. Ze probeerde de gevolgen van de hersenbloeding te beheersen. Ze leunde op de balie, dat gaf haar stevigheid. Ze zag er mooi uit, nog altijd koos ze kleding in het wit met marineblauw. Haar dunne spierwitte haren waren met veel zorg gekapt. Steeds zocht ze weer naar haar fiere houding, die ze een beetje was kwijtgeraakt. Maar de glinstering in haar ogen was er nog steeds.

De woorden kwamen er één voor één uit, ze wilde bedanken voor al die keren dat ze bij ons waren. Het leek op afscheid nemen, al zeiden we dat niet. Ik bedacht dat ze dankbaar was voor de mooie dingen die haar waren gegeven. Ze gaf me een hand, haar smalle hand met zichtbare blauwe adertjes legde ze in mijn hand. Haar hand voelde koel, de handdruk was stevig en nog steeds straalden haar ogen. Dag mooie wijze oude vrouw.

De tijd van je leven.

Eén week, langer konden ze niet op vakantie. Ze hadden het te druk om langer weg te gaan. Wel met leuke dingen, hoor, zei ze nadrukkelijk, want het klonk inderdaad een beetje raar. Er was een kleinkind op komst en daar moet je bij zijn. Ze had beloofd om op de hond van de buren te passen. Ook had ze een fietsclubje opgericht, dus moest er gefietst worden. Verder waren er allemaal uitjes gepland met of zonder vrienden. De hele zomerperiode zat dus vol. Met de agenda op schoot hadden ze toch nog een weekje vakantie kunnen plannen.

Het was een ontzettend aardige vrouw, ze vond zelf ook dat het leek alsof ze de tijd volledig aan het invullen was. Zijn we bang om een dagje te niksen? Wat te luieren, te lanterfanten, om dat prachtige woord maar weer eens te gebruiken? Want lanterfanten dat doen we niet, wij zijn van het aanpakken, van het doenerige. Maar durven we wel eens een dagje niets te doen? ’s Avonds te bekennen dat het een lummeldag was?

Op het werk, thuis en bij afspraken overal zit de klok ons op de hielen, of beter gezegd zien we vanuit onze ooghoeken de wijzerplaat. Ga dan in de vakantie eens een dag gewoon wat aanklooien, gewoon niks doen. Je zou voor de lol eens naar je biologische klok kunnen luisteren, die aangeeft wanneer je trekt krijgt. Of wanneer je überhaupt wakker wordt. En wanneer je zin hebt in het eerste kopje koffie, ook al is het nog geen koffietijd.

Ik weet het niet zeker, maar als je dagen van uur tot uur zijn volgepland dan werk je alleen je agenda af. Ben je altijd bezig met de tijd. Zou het leven langzamer gaan als je lanterfant? Moeten we wel met zijn allen bedenken dat lanterfanten een positieve klank heeft.

Het systeem of de mens?

Ik vind dat het hier over Griekenland moet gaan, maar om in zo’n driehonderd woorden daar iets zinnigs over zeggen valt niet mee. Bovendien schrijf ik de column in het weekend, dan staat hij ’s maandags op mijn weblog, maar pas op donderdag in de krant, en dan kan alles er heel anders uit zien. Het politieke spel van de bestuurders is niet te doorgronden en dat gaat allemaal over de hoofden van de Grieken.

Als je nog geen vakantiebestemming hebt; ga dan naar Griekenland, dat is denk ik de mooiste manier om geld bij de Grieken te brengen. We zouden werkelijk massaal naar Kos en Kreta moeten gaan. Of naar de steden Thessaloníki en Athene. De Grieken moeten weer trots zijn op hun land. Hun eigen kracht vinden en dat is vooral het toerisme. Als wij er de euro uitgeven, dan kunnen mensen werken, bedrijven belasting betalen en de regering kan bepalen hoe dan verder.

Premier Alexis Tsipras moet toch het huishoudboekje van zijn land op orde brengen, met of zonder euro. Nu regeert de euro. Een heel land met Grieken zit in een afhankelijke positie, daar worden die mensen niet blij van. Natuurlijk vinden wij als belastingbetaler dat de Grieken op de knieën moeten. Maar is dat de oplossing?

Jeroen en Eric, de heren Dijsselbloem en Wiebes, zeggen dat het gaat om vertrouwen en dat is waarschijnlijk de spijker op zijn kop en tegelijk ook de angel van de hele euro. De eurolanden hebben wel één euro, één geldmiddel, maar er ligt geen gezamenlijke verantwoordelijkheid onder. Het is voor de eurolanden nog steeds ieder voor zich. De Grieken zijn nu de dupe van een systeem dat de euro heet en niet werkt. Hoe kom je ooit af van al de leningen en al de rentes?

Het gaat om mensen of systemen, als het systeem niet meer ten gunste werkt van de mensen, moet het systeem veranderen. Grexit of niet, er moet iets veranderen. Hebzucht ligt nu onder de euro, en macht, en dat werkt niet.

Ben benieuwd of bovenstaande actueel is gebleven, of dat de tijd al verandering heeft gebracht.

Betuttelend.

Ik wist werkelijk niet wat ik las. Een halve pagina krant ging over adviezen! Op de voorkant nog wel. Ik ben halverwege gestopt, want ik kan zelf nadenken, jij toch ook? Er stond dat we extra water moeten drinken als de temperaturen omhoog gaan. We moeten vooral rustig aan doen en dunne kleding dragen. Kijk, dat ouderen bij warm weer, echt een beetje moeten opletten oké, maar het is zomer! De zon schijnt, maak ons niet angstig voor het zomerweer!

Er is zelfs een heus plan, een nationaal hitteplan. Het is wel goed bedoeld en in het plan gaat het ook om verantwoordelijkheden van GGD’s en dergelijke en ook die van het KNMI. Als het KNMI zegt; aanhoudend warm weer, is het nog leuk en wel gezellig. Maar waarschuwen voor extreme hitte en dan weeralarm code geel de ether ingooien? Code geel nog wel, van het zonovergoten geel? Nee, geel betekent: dat het weer gevaarlijk kan zijn. Dat je moet opletten als je naar buiten gaat!

Als we nu het hoofd koel houden, zelf nadenken over zonnige zomerse dagen en een beetje siësta houden, dan komen we er wel. Eten en drinken doe je anders ook. Kleding pas je ook aan als het kouder wordt. Luister niet te veel naar woorden als “alarm”. Ook het woord “hitte” klinkt niet als een mooie zomerdag. Er wordt al zoveel voor ons bedacht, mag ik alsjeblieft gewoon blij worden van de zon? Zonder betuttelende woorden?

Geniet van de zon; het is immers zomer. Niks meer en niks minder; het is warm zomerweer.

Hotske