Yolo.

Ja “yolo” staat er. Het betekent You only live once, (je leeft maar één keer). Het woord of eigenlijk de omschrijving hoort sinds kort bij het taalgebruik van de jongere generatie. Ik heb nog nooit iemand van mijn leeftijd als reactie horen roepen: goh moet je doen, yolo! Want dat betekent het: doe wat je wilt. Was het de laatste jaren nog “je ding doen”, nu worden je dromen ondersteund met een “yolo”! En beste lezer, die al ietsje ouder is, men gebruikt de kreet niet als excuus om lekker onverschillig te zijn. Zo van kijk mij eens yolo zijn, ik drink me helemaal ladderzat. Ik rotzooi maar wat aan want ik leef maar één keer. Nee het yolo hoort bij doen wat je zou willen doen in de zin van je dromen waarmaken. En ook je kop boven het aloude maaiveld uit willen steken. Mijn lijfspreuk klinkt dan niet zo hip, maar hij kan nog steeds. Als je wilt mag je hem lenen: kom op, niet van dat benauwde!

Soms hebben we echt even een zetje nodig, om te doen wat je wilt doen. Vooral als dat net even anders is dan wat algemeen verwacht wordt. Maar kom op, oudere en jongere lezer, leef nu en maak het de moeite waard.

Hotske

Denken enzo.

Je had al een dichter des vaderlands en sinds enkele jaren hebben we ook een denker des vaderlands. Ik zag de man op televisie. En als je “des vaderlands” bent, dan ben je een beetje van en voor ons allemaal. Hij wil dus ook graag zijn filosofisch denken met ons delen. Hij heeft nota bene op Lowlands (muziekfestival) een eigen tent waar het publiek hem vragen kan stellen.

De man wil ons een “trucje” leren. Nu vind ik het nogal wat om levenskunst met een trucje te benaderen, het was op zich al een behoorlijke truc om de man zijn verhaal te ontgoochelen. Maar het gaat over onze emoties en ons verstand. Emoties, vertelde hij, die krijg je daar kun je niet zo veel aan doen. Die hebben we ook nodig, daar zit iets van overlevingsdrang in. Bijvoorbeeld schrikreacties. Dat soort emoties zorgt ervoor dat je reageert op angst en dergelijke. Maar als je verstand met de emoties aan de haal gaan, dan houd je de emotie in stand. Als je verstand zich gaat afvragen waarom gebeurt mij dit, wat is er aan de hand en hoe moet dit nu verder? Dan houdt je verstand de emotie vast. Een emotie overkomt je maar ebt ook weer weg. Als je verstand allemaal vragen gaat stellen, dan houd je de emotie vast.

Emotie overkomt je dus, maar je kunt via je verstand regelen of je je erin verliest of dat je ze in een baan kunt leiden. Zelf baas over je emoties!  Bedankt René Gude, voor het trucje. Ik zal er aan denken. En als ik wel naar Lowlands ga, vraag ik jou hoe het dan met het voelen zit. Want het moet natuurlijk wel goed voelen om van alles te bedenken. Wat denk je daarvan?

Hotske

Moeders.

Het heeft natuurlijk wel een verplichtend karakter, zo’n moederdag, maar het is een prachtig ritueel. Moederdag is de meest zonnige zondag van het jaar ook al schijnt de zon nauwelijks. Het is voor moeders een zondag met een gouden randje. Jouw kinderen sloven zich uit, maken tekeningen die je altijd mooi vindt, kopen geuren die per definitie lekker ruiken en bloemen die altijd prachtig zijn.

Vandaag zet ik, nu hier op dit moment, alle jonge moeders in het moederdagzonnetje. Want lieve moeders jullie zitten midden in pittige tropenjaren. Gebroken nachten maken het lastig. En vechten tegen postnatale depressie is vreselijk. Als hormonen de regie van je lichaam willen overnemen, ben je letterlijk jezelf kwijt. Bovendien zijn er voortdurend zorgen en zorgjes.

En toch fietsen de jonge moeders met hun fris gewassen en netjes in de kleren gestoken kindertjes, voor en achter op de fiets naar de scholen toe. De moeders, ze lachen en geven al fietsend de kinderliedjes door. Vertellen dat eendjes kwaken en dat de koe “boe” roept.

Lieve moeders, ook al worden de cadeaus groter en betaald met eigen verdiend geld, het grootste cadeau is onbetaalbaar; de onvoorwaardelijke liefde van je kind.

Hotske.

Vergeten.

Maandenlang was ik vergeten waarom zoveel mensen van het voorjaar houden.  Eindelijk zien we dan de natuur ontluiken. Bijna was ik vergeten hoe mooi de tulpen in het voorjaar kleuren. En haast was ik vergeten hoe fris de lente ruikt en hoe herkenbaar de vogels fluiten over weidse weilanden. Vandaag in de stralende zon, met een lucht blauwer dan blauw, mocht ik weer ervaren dat de natuur altijd zijn cyclus maakt. In de winter de rust met de belofte om in het voorjaar weer volop te bloeien.

Maar vandaag merkte ik dat ik al heel lang ben vergeten, hoe fruitbomen van dag tot dag, in het voorjaar hun bloesem laten prijken. En ik weet dat je verwondert mag zijn over de pracht van de natuur, maar ik was de bomen vergeten. In koude maartse dagen hadden we jonge fruitbomen geplant en eindelijk komen er blaadjes uit de minuscuul kleine knopjes. Heel pril is de witte bloesem. Ik was verrast en ben blij dat ik weer de groeifases van de boom heb gezien. Altijd al heb ik een zwak voor krachtige bomen, die zo mooi de seizoenen aan ons laten zien. Vandaag heb ik de lentepracht en de belofte van de groei in de fruitbomen gezien. Ik zal het nooit weer vergeten.

Hotske.