Zondagskind.

Hij vond zichzelf een zondagskind. En wat is dat een mooie manier om te zeggen, dat je het leven als een zondag ervaart. Een zondagskind is iemand die voor het geluk geboren is. In het Fries zeggen we dan; it giet him foar de wyn. De Nederlandse versie is; de wind mee hebben. Het zal door mijn moeders taal komen, maar het Fries voelt net iets beter. Woorden zijn nooit toereikend om een gevoel te beschrijven, mijn memmetaal komt dan het dichtste bij. Maar het is dus geluk hebben dankzij goede omstandigheden. De kansen pakken die op je pad komen, zoiets. Het is in ieder geval altijd positief kijken naar wat het leven voor jou in petto heeft.

Het is natuurlijk nooit alle dagen zondag. Als je 70 jaar wordt, dan heb je ongeveer 3500 keer een zondag. Al die zondagen achter elkaar, zou tien jaar zijn. En dat is best veel, tien jaar lang een zondagsgevoel.

Per saldo is het natuurlijk simpel, één op de zeven dagen is een zondag. Maar als je op heel veel andere dagen ook een zondagsgevoel hebt, dan heb je een manier gevonden om te zeggen dat je dankbaar bent voor wat het leven jou brengt.

Qua gevoel betekent de zondag ook vrijheid. Dat komt vast van even niet werken en omdat de dagindeling anders is dan op doordeweekse dagen. Het voelt ook als zonnig, als vrolijk en als licht. En van oudsher als rustdag, de laatste dag van de week na zes dagen druk-druk-druk. De zondag is speciaal en als je dat kunt bedenken, kunt voelen en ervaren, dan ben je echt een zondagskind.

Dankjewel, dat je vertelde dat jij een zondagskind bent.

Hotske.

Man, vrouw en kleding.

Ik heb gegluurd. Ik heb naar een man gekeken, die niet wist dat hij bekeken werd. Ik kon niet anders, dat is natuurlijk onzin, maar ik moest echt kijken. Ik moest er ook van alles bij bedenken. Hij stond in een pashokje, het gordijn was niet helemaal dicht en de grote passpiegel aan de zijkant liet zijn totale spiegelbeeld zien. En ik keek, ik kon er niks aan doen.

Hij wurmde zich in een nieuw overhemd, de manchetknopen zaten nog vast, het was dus een heel gepriegel, om alleen al de mouwen aan te doen. Het was een saai geruit overhemd. Bovendien was het aan de kleine kant. Het overhemd zat voor geen meter. Er over heen moest nog een trui. Toen zag de arme man er echt uit als een worst. Logisch dat mannen niks vinden aan kleding kopen, het past hen nooit in één keer. Mannen trekken kleren ook anders uit, dan wij vrouwen, dat gaat met bewegingen boven het hoofd, ik weet het allemaal niet, maar het ziet er mal uit. Typisch mannelijk, kunnen ze niks aan doen.

Mijn begrip is groter geworden. Wij vrouwen hebben een aangeboren handbeweging die automatisch langs rekken gaat. Dat hebben mannen niet. Wij hebben altijd iets nodig en het past ook altijd, of we zorgen er voor dat het gaat passen. We komen nooit zonder aankoop thuis. Ook al puilen onze kasten uit, wat niet zo is natuurlijk, er moet zo nu en dan iets nieuws bij. Typisch vrouwelijk, kunnen we niks aan doen.

Beste man, ik snap dat jouw oude kloffie lekker zit. Maar als iets honderd keer gewassen is, dan moet er iets nieuws komen. Daar kunnen we niks aan doen.

Hotske Batteram.

Strijkplank en strijkbout.

Eigenlijk zou iedereen moeten strijken. Gewoon simpelweg de strijkbout pakken, de strijkplank uitklappen en aan de slag. Afgelopen week heb ik de tafellakens gestreken, die ik elk jaar met Kerst gebruik. Ik weet niet eens of je tegenwoordig nog wel van zulke mooie lakens kunt kopen. De ene is groot en groen, de andere is voor een ronde tafel, gekregen van mijn schoonmoeder toen ik voor de eerste keer een kerstlaken nodig had. Het rood van de hulst en de kerstster is allang niet meer fel van kleur.

Tijdens dat automatische strijken, kon ik rustig nadenken over de wereld en wat er in onze wereld gebeurd. Het is zoveel en er is zoveel wat niet te begrijpen is. Wat moet je daar dan mee? Moedeloos of bang worden helpt in ieder geval niet. De krant opzeggen en de televisie uit doen is voor één dag wel lekker rustig maar helpt ook niet. En terwijl mijn hand strijkt, denk ik aan de kerst. En aan de dankbaarheid voor fijne kerstdagen en weet ik dat dagen vol zitten met lichtpuntjes. Een beetje lief zijn, aardig zijn mag ook. Omzien naar elkaar en vriendelijk zijn. Alle uitingen van medemenselijkheid zijn goed. Die zijn ook licht van energie. Angst en haat zijn zwaar, drukt zwaar op je gemoed. Alle kleine positieve dingen zijn goed en rimpelen verder in de wereld. Elk vriendelijk woord en elke mooie lach zetten aan tot ook weer iets moois. Zo zorgen wij ervoor dat angst en haat het altijd verliezen.

Iedereen zou zo nu en dan de strijkplank en de strijkbout moeten pakken. Jong, oud, man, vrouw, christen, moslim, blank, zwart, schrijver of cartoonist, echt iedereen. En even bedenken wat gebeurd in de wereld? En wat doe ik?

Hotske Batteram.

Een heel nieuw jaar.

Er ligt inderdaad een heel nieuw jaar voor ons. Als een groot, onbeschreven blad. Bij “onbeschreven blad”, denk ik altijd aan een A-viertje, een leeg wit vel. Maar dat lijkt zo aan het begin van alle nieuwe dagen veel te klein.

Het klinkt ook als beginnen met een schone lei, dat zal de voorloper wel zijn geweest van het onbeschreven blad. Vroeger schreven de mensen op leitjes met een krijtje. Als je het dan weer weg veegde kon je met een schone lei beginnen. Opnieuw beginnen. En daar zit het gevoel van een heel nieuw jaar voor de boeg.

Onze kinderen hadden vroeger zo’n speelgoedding, je tekende daar iets op met een klein plastic pennetje en als je dan het schuifje onder het plastic van dat kleine tableautje doorschoof was al het getekende weer weg en kon je ook weer op nieuw beginnen.

Onbeschreven blad klinkt frisser dan een schone lei en dat komt niet omdat het leitje oud is. Maar een onbeschreven blad is nooit beschreven geweest, op een schone lei hebben al talloze woorden gestaan.

Dat leitje wint het. Want in het nieuwe jaar begin je opnieuw. Neem je oude ervaringen mee als woorden die al eens geschreven zijn en vult het jaar zich met dingen die op je pad komen. Uitgummen in het leven kan niet. Zo goed mogelijk er mee omgaan kan wel. Dat kan altijd! Veel succes met jouw schone lei.

Hotske Batteram.