Ik
ben geen politiek verslaggever en al helemaal geen formateur. En het zal met al
die mannetjes ook wel niet meevallen voor mevrouw Schippers. Dus moet je
misschien anders beginnen of opnieuw. Ik zou zeggen; beste Edith begin bij de
feiten. Dat is ten eerste de verkiezingsuitslag. Die is nogal versnipperd, dus
krijg je ook een verdeling van zetels over allerlei partijen die versnipperd is.
Want punt twee is dat wij een meerpartijenstelsel hebben. Groot voordeel is dat
wij als kiezers een partij kunnen uitzoeken die het dichtst bij onze eigen
ideeën staat. Maar met zoveel verscheidenheid krijg je dus nooit een
meerderheid voor een kabinet. Voordeel van meer partijen in een politiek
systeem is dat men elkaars uitschieters in toon houdt. Ik bedoel als één partij
voor een voorstel gaat met grote gevolgen dan houden andere partijen dat een
beetje in evenwicht. Er wordt dus nooit in één keer een donorwet aangenomen en
er wordt ook nooit in één keer een koran afgeschaft, om maar es wat te noemen.
Omdat
er bij deze verkiezingen echt wat te kiezen viel, is de uitslag uiteraard
verdeeld. Dat betekent dat je dus niet met meerdere partijen vooraf allemaal
afspraken kunt maken voor een regeerakkoord, want daar zijn de verschillen te
groot voor. Je kunt het met vier of vijf partijen nooit eens worden over grote
politieke verschillen. Anders zouden wij ook voor niks gestemd hebben. Maar wat
dan nu?
Rutte
zou een regeerakkoord moeten schrijven voor de ontwikkelingen waar sowieso
onder alle partijen wel een ruime meerderheid voor te vinden is. Daarnaast moet
er een agenda komen voor onderwerpen die partijen aandragen en waar
verschillende meerderheden voor te vinden zijn. Dit lijkt op een
minderheidskabinet alleen gaat het verder. Want ook de termen coalitie, de
partijen die regeren, en oppositie, de partijen die in de oppositie zitten, die
termen vallen weg. Want iedereen doet mee. Men moet dus goed luisteren naar
andere partijen, wat eigenlijk te herleiden is als luisteren naar de kiezer.
Nog een voordeel; het kabinet kan niet vallen, want iedereen doet gewoon mee,
haalt jouw voorstel het niet, dan moet je luisteren naar de andere partijen om
er achter te komen wat het land wil. Dit is democratie ten top. Hoe partijen
zich dan politiek kunnen profileren? Simpelweg voorstellen vanuit het eigen verkiezingsprogramma
bijschaven zodat een meerderheid van de partijen zich er in kan vinden, wat ook
betekent dat een meerderheid van de kiezers zich er in kan vinden. Een goed
zichzelf corrigerend en democratisch systeem. We gaan dit een
variameerderheidskabinet noemen, met variabele meerderheden. En ministerposten
dan? Die gun je aan mensen die capabel zijn, ongeacht hun politieke partij.
Voordeel over alles zou zijn dat het “strijden” naar de achtergrond gaat en dat
het samenwerken met respect voor elkaars idee de werkwijze wordt.
Nou
Edith, wat denk je?
