Hoppa, ineens is daar
de term weer; voltooid leven. Het lijkt er op dat mevrouw Schippers nog wil
scoren en bang is dat zij na de Tweede Kamerverkiezingen geen kans meer heeft.
Ineens is daar het voorstel, het gaat om; een vrijwillig, weloverwogen en
duurzaam verzoek tot levensbeëindiging. Dat duurzame ben ik dan even kwijt,
maar het gaat dus om een bewuste keuze het leven te beëindigen als het voltooid
is.
Maar wanneer is je
leven voltooid? Heb je je nog verwonderd over de volle maan? Ben je blij als de
grote oranje zon ’s morgen opkomt? Ervaar je de donder en de bliksem nog als
prachtige natuurverschijnselen? Kun je leven met de seizoenen, ook al zit je
zelf in de herfst van je leven?
Heb je verdriet
gekend, voor mijn part liefdesverdriet, zo erg dat je hart letterlijk pijn
deed? Ben je blij, gelukkig geweest, zo blij dat je lichtvoetig door het leven
wandelde en dacht dat je bijna zweefde, in ieder geval de wereld voor de volle
honderd procent aan kon?
Herinner je de geur
van custardpudding en moest je het vel opeten? Weet je nog hoe anijsmelk
smaakte als je een middag midden in de winter had geschaatst? Kun je invoelen
hoe een schilder zijn uiterste best doet om de lichtinval in zijn grootste
schilderij perfect op het doek te krijgen? Ben je ontroerd door prachtige
woorden die boeken vullen of van gedichten poëzie maken? Kun je nog genieten
van de klanken van je lievelingsmuziek?
Ken je jezelf? Heb je
je karakter eigen gemaakt? Ben je milder geworden of ietsje verhard? Heb je
alles uit het leven gehaald, wat je dacht dat er uit te halen was? Heb je
gelezen? Heb je geleerd? Heb je gevoeld? Kun je blij worden van een glimlach?
Weet je al, dat niets voor niets is?
Maar waar bemoei ik
me mee, het is ten slotte jouw leven en jouw keuze. Een erg moeilijke keuze.
