Je mag het niet doorvertellen, deze
column kan niet openbaar, want dit is vertrouwelijk. Sommige gasten bij ons in
de jachthaven, doen namelijk helemaal niets. Ze komen naar de boot en vertellen
thuis dat ze druk zijn met verven en lakken en schuren. In werkelijkheid
klooien ze een beetje met een verfkwast en een poetsdoek wappert, maar dat is
het dan ook. De vrouwen zeggen dat ze de boot “himmelje”. Maar ze vertellen mij
in vertrouwen;” ik doe helemaal niets, ik pak een boek en ga zitten, en
misschien lees ik ook wel helemaal niet!”
We leven in; drukdrukdruk. Dat lijkt
de dagelijkse mantra. Iedereen schijnt het druk te hebben, op het werk, thuis
en zelfs in vrije tijd is het nog steeds druk. En als we even niets doen,
checken we nog steeds appjes, mail, facebook en het laatste nieuws. Sommige van
onze gasten durven niets te doen. Niet zeggen hoor, maar durf jij het ook?
Helemaal niets doen? En ook niet denken aan wat je allemaal hád kunnen doen,
want dan is het effect weg. Niets doen, helemaal niks. Ga maar es kijken of je
dat kunt. Ik vertel het niet verder. Ik doe niks meer.
