Hij betaalde met een briefje van
500, kassières waren in rep en roer. En dat is logisch, 500 euro is veel, dan
moet het wel echt zijn. Het is slechts een briefje, maar de man kan er mee
betalen, al vinden winkeliers het risico groot. De klant vond het heel gewoon.
Het is ten slotte een wettig betaalmiddel. Bovendien blijft dit briefje in
omloop. Er is ook geld dat wordt weggesluisd. Via slimme trucjes naar landen
waar de belastingdienst niet bij kan komen. Er zelfs geen weet van heeft.
Panama Papers, het klinkt als een
spannend verhaal. En misschien is het dat ook wel. Verhalen hebben vaak een
diepere betekenis. Panama Papers ook. Het gaat over hebzucht, het steeds meer
en meer willen hebben. Het is ook nog eens legaal om geld over te boeken naar
andere landen, of eigenlijk het in constructies te beleggen waar onze
belastingdienst niet van weet. Rare wereld. Jan met de pet, wil ook geen cent
te veel belasting betalen. Maar degene die de trukendoos kent of iemand betaalt
die de trukendoos kent, gaat er met de poen van door.
Tweede laag in het verhaal van de
Panama Papers is deze; hoe eerlijk en oprecht ben je? En meer nog; zijn je
handelingen eerlijk? En wat zou jij doen?
Het is echt een goed verhaal voor
een sprookje. Prinsen op witte paarden en prinsessen in paleizen, die
alleen maar meer willen. Een volk dat paarden en koetsen voorbij ziet rijden.
Gelukkig is er ook een goede fee en net voordat ze het verhaaltje uitblaast,
schrijft ze met sierlijke letters hoog in de lucht; morgen is uw geld ontwaard
en geluk uw werkelijke aard.
