Met
een prachtige nieuwe zomerjurk liep ze naar de paskamer. Nieuwe jurken zijn
altijd mooi, maar deze was echt schitterend. Wit met hier en daar felle kleuren
oranje en blauw. Een chique jurk ook, netjes gevoerd en met een mooie sluiting.
Ze had hem nodig voor een feestje. “Ik ga trouwen”, zei de vrouw. Ze werd er
verlegen van, zevenenvijftig jaar geleden was ze ook getrouwd en nu trouwde ze
weer. Ik weet niet of het met dezelfde man is, maar ze moet dolgelukkig met hem
zijn, want haar hele gezicht straalde. Bij de mouwloze jurk zocht ze een
kobaltblauw vestje, want hij vindt blauw zo mooi. Ze klonk als een verliefd
tienermeisje, dat net haar knappe prins heeft gevonden en zeker weet dat hij de
ware is.
De
kapper was besteld en nu wilde ze de jurk uitzoeken. Ze vertelde het met een
beetje schroom. Want, zo meldde ze in het tussenzinnetje; mensen van onze
leeftijd trouwen niet zo vaak. Statistisch gezien waarschijnlijk niet, maar met
statistieken hoef je geen rekening te houden. Als je wilt trouwen, dan trouw
je.
Met
de mooie jurk zou ze het stralende middelpunt van haar trouwdag zijn. Maar, zei
ze, ze wilde de jurk later ook weer aan. Het klinkt zo logisch en zo vertrouwd.
Ik heb het vaker gehoord en ook zelf wel eens gezegd. Een schitterende jurk
kopen voor één dag, voor één keer dragen, daar zijn we te zuinig voor. Wij
willen de dure jurk vaker dragen. Zelfs prinses Beatrix en Koningin Maxima doen
dat. Wel mooi van de Koninklijke dames. Maar als het je trouwdag is dan mag je
de mooiste jurk dragen ook al is het je tweede trouwdag. Lieve vrouw met je
grijze haren, misschien is je dochter al getrouwd en je kleindochter ook. Nu is
het jouw dag, koop de mooiste jurk voor die éne dag.
