Deze
column gaat over leven en over overleven. Overleven betekent zoiets als, je
leeft nog terwijl je onder de omstandigheden was overleden. Je hebt een kwaal
of ziekte overleefd omdat er bijvoorbeeld medische wetenschap is. Simpel
voorbeeld is al een operatie van een ontstoken galblaas, als men die niet had
geopereerd, dan was ik niet ouder dan 31 jaar geworden. De mens is inmiddels in
staat om in een ver stadium te beschikken over leven en over dood. Ingevroren
embryo’s, wat doe je daar mee, een zelfgekozen dood bij ziekte wat doe je daar
mee? Een dood omdat het leven niet meer veel te bieden heeft, wat doe je daar
mee?
Ik
vind dat nogal persoonlijke vragen, we denken in een vrij land te wonen, maar
zelfs deze persoonlijke levensvragen worden beoordeeld door de politiek. Bij
het nieuwe plan voor orgaandonatie, is iedereen in één klap donor. Mits je registreert
dit niet te willen. Ik vind dat nogal een enge gedachte. Eng in tweeërlei zin;
ten eerste te eng gedacht en ten tweede eng, omdat als je even niet op let, het
nieuws niet volgt, je net met vakantie bent, bij thuiskomst ineens donor bent.
Klacht
is nu dat er te weinig donoren zijn en tuurlijk klopt dat, ook al overweeg je
om donor te worden, daar denk je nog even over na en dan ga je niet meer op een
site zoeken, je burgerservicenummer er bij pakken om je dan aan te melden. Praktisch
gezien, zou ik voorstellen, laat het aan de huisarts over; laat die bij iedere
bezoeker de vraag stellen; wilt u donor worden.
Dan
is de vraag directer en de respons waarschijnlijk groter. Mensen zijn mondiger
geworden, bovendien kunnen we zelf nadenken. Als we dan de goede argumenten op
een rij zetten mag je zelf beslissen. Vragen die dan ook beantwoord moeten
worden zijn deze; wanneer ben je dood, met andere woorden wanneer mag het mes
er in? Tot hoe ver gaan we in de medische wereld, tot wanneer beschikken we
over leven en over overleven? Wat gebeurt er met je organen? Het is jouw leven,
jouw dna, dat kan nog heel lang doorleven na jouw dood. Er zijn verhalen bekend
van mensen die een orgaan van iemand anders krijgen, maar daarbij ook
eigenschappen van de donor. Het is jouw leven, jouw lijf. Als alles energie is,
dan ben je na jouw dood nog steeds energetisch verbonden met je levende
organen, heeft iemand daar wel eens aan gedacht? Wil je na je dood anderen
helpen, wat zou jezelf willen als je op een donorhart zit te wachten? Als
politici er al mee worstelen, geef ons dan de vrijheid om er ook mee te
worstelen. Geen actie is in deze ook een actie, om je er aan te herinneren dat
dat ook een actie is mag de huisarts je vragen naar jouw actie. Maar maak ons
niet allemaal donor, zo werkt dat niet.
De
politiek heeft afgelopen week verdeeld gestemd, net zo verdeeld als onze
stemmen. Het voorstel haalde het niet, we blijven dus in vrijheid leven over de
actie in ons eigen leven.
