Het is er bijna, maar nog niet
helemaal. Als de zon schijnt dan voel je het voorjaar, maar tot nu toe is het
een ingehouden lente. Koude nachten bewaren het voorjaar nog even. Knoppen zijn
nauwelijks te zien, de groene waas over bomen die jong blad verraadt is er nog
niet. Nog even stilte voordat het voorjaar los barst. De kalender meldt al wel de
lente, maar kijk eens naar de ingehouden lente, een hele natuur vol
verwachting. Een paar futen maken elkaar het hof en eenden hebben alleen maar
oog voor elkaar. Ze voelen dat het tijd is. Maar gras en bomen houden zich nog
even in.
Een ingehouden lente, wachtend op
het teken van de zon, smachtend naar zonnestralen.
Een ingehouden lente, omdat de
nachten nog sterker zijn.
Een ingehouden lente, voetballende
jongens wachten er niet op.
Een ingehouden lente, spelend met de
seizoenen.
Een ingehouden lente, bijna niet in
woorden te vangen. Een magische stilte voordat het prachtigste groen weer
uitbundig onze wereld siert.
Een ingehouden lente, voel maar, het
is een ingehouden adem, het verlangen naar leven. Een zucht van herkenning als
lente zijn pracht laat zien. We wachten nog even. Een niet te beschrijven
ingehouden lente. Je moet het zien. Je moet echt gaan kijken!
