Het werd een zapavond. Na De-wereld-draait-door
en het journaal, even zoeken naar iets leuks. Ik zapte wat heen en weer maar
vond niks. Ik keek een poosje naar flarden programma’s, maar achteraf was het
heel verhelderend. Ik zag een stuk van het programma; lelijke eendjes. Ik wist
niet eens dat het bestond. Maar onzekere jonge vrouwen kwamen in beeld. Ik weet
niet of de vrouwen zich hadden aangemeld of waren uitgezocht, maar elk van hen
had een probleem. Oftewel ze hadden iets aan hun lichaam waar ze niet tevreden
over waren, of erger nog, ze waren erg onzeker en dat bezorgde hen een minderwaardigheidscomplex.
Het was aandoenlijk en uiteraard
werd je meegenomen in de emoties van de jonge vrouwen. Zo werkt televisie. Ik
volgde het een tijdje, maar al snel kwam de aftiteling. En toen was ik
klaarwakker, het programma werd mede mogelijk gemaakt door een kliniek voor
plastische chirurgie. Oeps, dit is echt sluipreclame. Lieve onzekere vrouwen
voorschotelen dat alles maakbaar is.
Het sprookje van Hans Christian
Andersen over het lelijke eendje, vertelt het verhaal over het jonge eendje,
dat uitgroeit tot een prachtige zwaan. Op een gegeven moment ziet het jonge
eendje zijn eigen spiegelbeeld in het water. De spiegel staat voor reflectie. Het
duurt soms even maar als onzekerheid weg gaat, wordt elke vrouw een pracht
mens. Lieve vrouwen, kijk in de spiegel en leef de beste versie van jezelf. Dan
ben je mooi en zelfverzekerd. Wacht niet te lang, want anders zit je weer te
hannesen als de eerste grijze haren en rimpels komen.
