Op het moment dat ik hem zag, werd
de column geboren. Zijn ogen keken uitdagend de wereld in. Een blik van; kom maar
op! Hij stond met zijn kunst op de kunstmarkt en voor de volle honderd procent,
echt van top tot teen was hij kunstenaar. Hij had een hoed op die totaal niet
paste bij de rest van zijn outfit. Zijn kleding was nogal excentriek. Een klein
brilletje, een colbertjasje dat niet netjes was maar wel veelkleurig. Een
getinte huid, ik weet niet of die van zijn voorouders kwam of dat de zon hem al
had gebruind. Op het moment zelf zag ik alleen zijn ogen. Donkere ogen. En het
was prima dat ik langs liep, onze ogen maakten contact. We wisselden wat
flarden van gedachten. Maar de blik van” kom maar op met dat leven”, die blik
overheerste.
Zit er ook een kunstenaar in jou?
Durf jij met die open blik van kom maar op, de wereld in te kijken? Hij leek
werkelijk nergens bang voor. Zijn energie was enorm. Sterk, bijna te groot om
in mee te gaan. Thuis las ik zijn kaartje, hij was scheppend kunstenaar. Elke
kunstenaar schept iets. Hij ziet, signaleert, zoekt en vindt de essentie van
iets wat hij wil scheppen. En omdat kunstenaars iets maken, iets scheppen,
zitten ze waarschijnlijk net iets dichter op de essentie van het leven. Ze
hebben gevoel voor het leven.
De kunstenaar vertelde zonder
woorden zijn passie voor het leven. Pontificaal stond hij midden in het leven. Er
zit vast een kunstenaar in jou. Ook al is het nu nog een beginnend kunstenaartje.
Hotske Batteram.
