Ik ben dol op fonteinen, ik houd van
het stromende water. Als iemand dan ooit bedacht heeft om midden in de stad
fonteinen te maken, dan vind ik dat geweldig. Straten zijn er van steen, de
huizen zijn van steen, starre stille stenen. Als iemand dan iets natuurlijks
als water, dat altijd in beweging is, in de stad weet te brengen, dan moet dat getuigen
van een kunstenaarsbrein.
Rome heeft zo’n mooie fontein, weten
we nu allemaal. Een fontein die in de zomer verkoeling brengt, waar Italianen
’s avond afspreken, wellicht hun geliefde op de meest romantische manier ten
huwelijk vragen. Een plek die voor velen dierbare herinneringen heeft.
En nu hebben een paar malloten voor
altijd een wrede herinnering gemaakt. Ze noemen zichzelf voetbalsupporters. Ik
durf hen eigenlijk geen idioten te noemen, omdat ik hen niet ken. Maar het
moeten toch mannen zijn die als ze dan weer thuis bij moeders op de bank
zitten, gaan nadenken? Als ze dan in hun eigen badkamer voor de spiegel staan,
hun eigen vertrouwde tandenborstel in het oude bekertje met een beetje
kalkaanslag zien staan, dan moet er toch in zo’n hoofd ook iets gebeuren.
Een celstraf of geldboete schiet
niet op. Ik zou ze mee nemen terug naar de fontein en vertellen wat ooit de
gedachte was van de architect. En dan met de restaurateurs aan de slag, in de
hete zon de fontein weer opbouwen. En als het klaar is kunnen de mannen, die
hun verstand weer normaal gaan gebruiken en de schoonheid van de fontein hebben
ontdekt, wijn schenken aan alle Italianen.
Ben benieuwd hoe het in dat brein
werkt, van mannen die plassen in fonteinen en een ravage aanrichten. Wat
gebeurt er als ze thuis met hun tandenborsteltje in de hand voor de spiegel
staan?
Hotske
