Oké, ik was even in de bonen, of in
mijn werkelijkheid, of in mijn eigen kleine wereld. Ik las het wel goed, maar
ik begreep het anders. Ergens in een dorp hier ver vandaan, hing een aanplakbiljet.
Het was een oproep aan talenten. En in die ene mum van tijd vond ik dat
geweldig. Een roep, een schreeuw naar talent!
Als je dan goed kunt koken, kook dan
voor de hele buurt de heerlijkste stampotten of soepen of wat dan ook. Als je
houdt van zingen, ga dan ook de hele dag zingen zodat anderen jouw liedje in
hun hoofd hebben. Als je goed op kinderen kunt passen, doe dat dan ook, ouders
zullen je dankbaar zijn. Als je goed bent in ruzies oplossen, kom op dan, de
wereld heeft je nodig. Als je goed bent in brood bakken, doe dat dan, elke dag
weer. Als je houdt van vertellen, vertel dan, er is altijd ergens een luisterend
oor. Als je niets liever doet dan in de tuin werken, kweek dan de heerlijkste
sla en kruiden voor wie het maar wil eten. En als je graag aandacht geeft doe
dat, er is een tekort. In mijn verbeelding zag ik een wereld waarin iedereen
zijn talent volledig benutte. Gewoon, simpelweg doet wat hij het liefste doet.
Zo jammer dat het beeld van de echte
wereld anders is, lang niet iedereen komt toe aan zijn eigen talent. Maar dat
is een gemiste kans. Het kan wel hoor! Het kan elke dag! Niemand weerhoudt je
ervan. Oké, er moet een beetje brood op de plank, maar voor de rest doe! Doe
wat je het liefste doet.
Het aanplakbiljet vroeg alleen jonge
zangers en zangeresjes voor de talentenjacht. Maar laat je talent niet zitten
in de grote soep ongebruikt vermogen, dat is pas zonde. Dus geldt nog steeds;
talent gezocht!
Hotske Batteram.
