Nou leek hij niet op de ideale
schoonzoon. Niet dat dat belangrijk is, want dochters zoeken nog altijd zelf
hun man uit, maar spreekwoordelijk hebben wij een beeld bij de ideale
schoonzoon. Deze jongeman leek daar van geen enkele kant op.
Dat hij niet erg breed was, zal aan
zijn bouw hebben gelegen. Maar zijn haar droeg hij in een staart, een bos dreadlocks
bijeen gebonden op zijn rug. Op zijn kin een sikje of eigenlijk een sik, daar
zat veel haar. Hij viel op in het, voor de rest, normale gezelschap. En daar
zit de clou, want wat is normaal? Als wij met elkaar hadden gevonden dat
dreadlocks normaal zouden zijn dan hoorde hij er gewoon bij. Als elke jongeman
een sik van vijf centimeter onder aan zijn kin had hangen dan zou dat normaal
zijn. Maar hij viel bewust op. Oftewel hij had zijn eigen uiterlijk bewust
gekozen. Mooi om te zien! Want wie zijn wij dan om daar ook maar íets van te
vinden? Normaal of niet normaal? Als we al weten wat normaal dan is? Volgens de
norm?
Zo nu en dan is er nog eens iemand
die lekker uit de pas loopt. Lang leve degene die durft op te vallen. Ook fijn
dat niet iedereen dat durft trouwens, dan vallen degenen die het wel doen ten
minste lekker op.
Hotske
