Wat kan een hoofd vol zitten! In mijn
geval zijn het allemaal nog-te-doen-dingen. Niet dat ik lang wegga, maar de
rugzak staat klaar. Nog steeds leeg, want ook dat vergt nogal wat denkwerk. Wat
moet er mee en wat heb ik echt niet nodig. Ik wil niet mis grijpen en vind het
fijn om mijn eigen spulletjes bij me te hebben. Droge, schone sokken zijn haast
het belangrijkste. En een droge broek. Ik hoop maar dat de temperatuur toch
ergens aan de behaaglijke kant zit, want lopen in een lange broek is als zonnen
in een winterjas. En boeken, één boek moet toch mee kunnen? En een kladblok,
stel dat er juweeltjes van zinnen in mijn brein belanden.
Voetstappen op het strand, de wind
die me zachtjes duwt, of misschien wel hard. Kilometers wereld voor de boeg. Zo
heerlijk, gedragen worden door de aarde. Helemaal alleen, zoeken naar de strook
langs de vloedlijn, waar het zand harder is. Mijn voeten vinden het ritme dat bij
mijn lichaam past. Gedachten dwarrelen en waaien weer weg. Diepe gedachten
drijven boven. Soms denk je even niet en soms denk je even veel.
Het strand en ik, met mijn bagage. De
innerlijke en de uiterlijke.
Hotske.
