Ik las een aantal leuke stukjes. Ze
begonnen allemaal met één krachtig woord, de lezer verleidend tot verder lezen.
Dat is tegenwoordig in alle snelle berichtgeving hard nodig. Ik heb daar in geleerd.
Mijn titels zijn namelijk altijd kort en krachtig. En opmerkelijk is het!
Ik dwaalde door de landerijen.
Midden in de wereld, midden in de mist. En ik weet zeker dat “mist” van
mysterieus is afgeleid. Want je voelt je in een kleine wereld een klein mensje
op de aardbol. Ik en mijzelf, ik was daar met mijn eigen gedachten. En het
beviel me. Ik zou haast eerbiedig willen zeggen: het genoegen was geheel aan
mijn kant en dat vond “mijzelf” ook. En in dit goede moment werd ik verrast. Ik
hoorde iets boven me. Ik keek omhoog naar de lage mist, maar ik zag niets. Alleen
het licht van de zon, dat zonder succes probeerde door de lage bewolking heen
te prikken. Ik hoorde zo nu en dan een geluid, wat ik niet thuis kon brengen. Ik
luisterde aandachtig. Ik kneep mijn ogen tot kleine spleetjes om dwars door het
wit te kunnen gluren, maar ik zag alleen maar wit. Alles was wit. En toch waren
er zwanen. Haast mysterieus, in ieder geval opmerkelijk. Witte zwanen.
Hotske.
