De meeste lezers van mijn column weten wel zo ongeveer waar mijn werk uit bestaat. Graag sta ik onze gasten te woord en ben nogal behulpzaam, zoals wij vinden dat dat hoort. De vragen zijn divers, van fietspomp of combinatietang tot wc-papier. Ik dacht dat ik het meeste wel gehoord had.
Maar vrijdag, stond ik plotsklap te klapperen met mijn oren. De man aan de andere kant van de balie vroeg: “mevrouw, heeft u siliconen?”. Hij zei echt: heeft u siliconen? Op dat moment stonden er drie mannen in mijn kantoor en ik wist me even geen raad. In gedachten ging ik razendsnel mijn lichaam langs en wist toch wel zeker dat alles echt is, tijd om te blozen had ik niet eens. Ik was blij dat er nergens een stukje stof te weinig zat en er niks was dat maar enigszins uitdagend genoemd kon worden.
Ergens in een uithoek van mijn brein kwam een beeld van een spuit met één of ander plakspul tevoorschijn. En ik vroeg me of dat dan allemaal van hetzelfde spul is gemaakt, siliconen en het spul dat in een siliconenkitspuit zit.
Ik heb de man naar de doe-het-zelf zaak gestuurd.
Hotske, 6 augustus 2012
