Er
was zo’n uurtje dat geen invulling had. Het werd ingevuld achter de computer.
Ik scrolde en klikte dat het een lieve lust was. Een scrol-en-klik-uurtje dus.
En mazzel voor mij, ik kwam de dingen in de juiste volgorde tegen. Eerst een
plek voor een item en toen het in te vullen item. Oftewel ik zag op facebook
dat je een intro kunt maken. Daar kun je een korte zin op je beginpagina zetten,
een soort credo, iets van een lijfspreuk. En kom ik na één klik, nou oké, een
paar klikken, een zin tegen, die het overwegen waard is. Dat deed ik dus een tijdje,
dat overwegen. Het enige wat me tegenstond was, dat ik de zin niet zelf bedacht
had. Maar dit was wel een kwestie van beter goed gejat, dan slecht bedacht. De
zin gaat als volgt; als je op zoek bent naar parels, maar je gaat alleen tot je
knieën in de zee dan zal je deze nooit vinden.
Eigenlijk
zou iedereen zo nu en dan over zo’n lijfspreuk moeten nadenken. Want
waarschijnlijk houd je nooit tien jaar hetzelfde credo. Kijk eens waar je staat
en wat je vindt. Het stikt van de gezegdes en mooie spreuken, ééntje zelf
bedenken hoeft dus niet persé. Ik heb wel iets met parels en ook met de zee. De
clou moet dan wel goed zijn.
