Soms
weet je iets niet, kun je het ook niet weten, totdat iemand het je vertelt. Hij
is beiaardier, speelt al meer dan 25 jaar op zijn carillon. Op de vrijdagavond
legt hij al zijn passie voor het spelen in de liederen en geeft zijn gevoel mee
aan de noten. Mensen die langs de grote kerk over het plein lopen, horen de
melodieën van de beiaardier.
Deze
zomer was hij in Barcelona, een congres van beiaardiers van over de hele
wereld. Er waren concerten en heel veel ontmoetingen met mooie mensen. Hij
leerde de vrouw kennen die beiaardier is in Barcelona. De dag na de aanslag
kreeg hij een mailtje van haar. Ze zal geschrokken zijn en is vast verdrietig,
maar ze had een Catalaans wiegeliedje gespeeld op het carillon. De muziek
mailde ze als bijlage. Ze vroeg aan beiaardiers om met haar mee te spelen. Ik
wist het niet, kon het ook niet weten totdat hij het vertelde.
Overal
over de wereld kun je in steden op het carillon het Catalaanse wiegeliedje
horen. Een web van verbinding. Beiaardiers die in de muziek, op hun manier de
klanken van Catalonië laten horen. Muziek uit Barcelona. Je kon het niet weten,
maar het is zo mooi om te vertellen.
