Vier
vriendinnen. Leuk vlotte vrouwen. Pittige, leuk geklede vrouwen die midden in
het leven staan. Op de zomeravond zitten ze met zijn vieren op het gezellige
terras. De ronde tafel zorgt ervoor dat er genoeg gekletst kan worden. Glazen rosé
en chardonnay staan naast de borden. Waarschijnlijk spreken ze één keer per
jaar af, zo’n ritueel dat al lang bestaat en bedoeld is om contact te houden. Zo
nu en dan vang ik wat woorden op. Vrouwenpraat en meidengeklets. En toch is het
op momenten stil aan de tafel van de vrouwen. Naast elk bord ligt een mobiel,
er moet gecheckt worden. Handen gaan als vanzelf over het schermpje, ogen zijn
er op gericht om nieuwe berichten op elk moment te signaleren. Bovendien moet
de wereld weten dat het zo gezellig is bij restaurant huppeldepup en dat het
zo’n mooie avond is met de vriendinnen. Ondertussen kijken ze naar de nieuwe
profielfoto van het buurmeisje van een achternicht. En de vriendin van een
vriend die eerst met een andere vriend getrouwd is geweest, heeft nieuwe
schoenen. Een kind van een vrouw die een vriend van een vriend is, gaat uit
zijn dak bij een concert. En een collega die niet meer collega is, vindt een
recept voor ratatouille leuk. Meldingen van buienradar hoeven ze op deze
zomeravond niet te volgen. Ondertussen appt een dochter dat ze blijft slapen
bij een vriendin en pas morgen thuis is. Eén van de mannen thuis appt dat hij
een biertje drinkt bij buurman. En een vriend van vriendin twee, meldt dat hij
morgen vroege dienst heeft. De glazen zijn leeg, er wordt gekust, de mobiel
gaat in de tas, “daaag, hoi, tot volgend jaar, ja jij ook de groeten, we houden
contact!”
