Leuke
vrouw met dito man. Kind ook leuk. Ze wilden nog een nachtje kamperen in deze
mooie nazomer. Tent mee, bootje mee en op naar de camping. Het meisje stond
geduldig te wachten terwijl ik vertelde waar de tent kon staan en waar het bootje
kon liggen. Ze wilde elke keer wat vragen, maar de moeder hield haar kort. Niet
op een vervelende manier, maar het grietje kwam even niet aan bod.
Even
daarna vroeg ze; gaan we dan nu naar de camping? Ze wilde natuurlijk spelen en
schommelen en buiten zijn. Ik besloot haar wat aandacht te geven en bekeek met
haar de plattegrond. Ze moest op haar teentjes staan om te kunnen zien wat ik
aanwees. Ik zei; ‘kijk, daar is de camping, daar komt de tent te staan en daar
is het speeltuintje’. ‘En hier is een plekje voor de boot, daar legt jouw papa
de boot straks neer’. Ze keek me een beetje wazig aan, ze begreep wel wat ik
zei, dacht ik.
Toen
ze het kantoor uit liepen zei het meisje; ‘maar jij bent mijn papa niet’. Tsja,
dat was een misrekening van mijn kant. Ik hoorde flarden van zinnen, ze waren
buiten mijn gehoorafstand. ‘Volgend weekend’, ‘papa’, en ‘die mevrouw weet dat
niet’. Het meisje was met haar moeder en nieuwe vriend. Er zijn tegenwoordig
veel samengestelde gezinnen en soms loopt dat zo. Dit kind heeft in ieder geval
wel een veilige leefomgeving en dat is het beste wat een kind kan hebben.
Misschien heeft ze er wel twee, ook nog één bij haar papa.
