In Finland krijgen kinderen geen
schrijfles meer en op iPad-scholen mogen ouders een keuze maken uit typeles of
schrijfles. Vaak wordt er dan nog beperkt met blokletters geschreven, maar dat
is alles. De vooruitgang naar toetsenborden in het digitale tijdperk is enorm.
En dat is prima.
Maar schrijf toch ook alsjeblieft.
Ik houd van schrijven. Je moet toch schrijven? De kleine briefjes voor de
andere gezinsleden, om te laten weten waar je bent. Met de tekst; “ben even
naar Balk, om vijf uur terug”, breng ik hen op de hoogte. Dan zijn er nog de
kaartjes die je verstuurd met trouwen en geboorte waar een hartelijke wens op
komt te staan. Geschreven met veel aandacht. En ook de kaarten met steun en
medeleven, daar past toch geen smsje of een getypt bericht? Daar moet je toch
laten merken dat jouw hart spreekt. En dan de woorden op het kaartje bij een
boeket. Met zorg heb je bloemen uitgezocht, de markt heeft ons al voorgedrukte
kaartjes bezorgd, en daar schrijf je je naam en een korte wens op. Dat moet
geschreven worden. Daar kan geen appje of mailtje tegenop.
Het allerbelangrijkste zijn de
dagboeken. Als basisschoolkind wil je misschien niet leren schrijven, maar als
puber heb je zoveel te schrijven. Schrijf alsjeblieft, er zit zoveel in je hart
wat ontdekt moet worden. Schrijven is dan een prachtige manier. Je hart laten
spreken via de pen, werkt als een rivier die de weg naar de zee vindt.
Dus schrijf alsjeblieft. Mevrouw Greetje
Arends, is schrijfpedagoge. Zij vertelt ons dat schrijven belangrijk is. De
beweging die je maakt met schrijven is goed voor de ontwikkeling van de
hersenen. En dan vooral het gedeelte dat de emotie bevordert.
Ja, dat snappen wij wel. Als je het
hart wilt laten spreken, schrijf je een kaartje. Geschreven woorden zitten vol
met emotie, dus schrijf alsjeblieft.
Hotske Batteram
