Zaterdag kwam hij aan. Gelukkig
maar, hij had ook thuis in Spanje kunnen blijven. Maar ondanks het pietpraat kwam
hij toch. In woordenboeken wordt “pietpraat” omschreven als “onnodig geklets”.
Het woord zegt het dus al. Het is niet nodig om over pieten te praten. Piet
moet er hoe dan ook bij.
Maar, als we toch met elkaar discussiëren,
laten we dan de diepte ingaan. Wat vertelt het verhaal van Sinterklaas. Heel
prominent aanwezig is het; wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de roe. Ook
al is die roe nu spreekwoordelijk en bestaat het lekkers uit wel hele grote
cadeaus. Het gaat om zoet zijn of stout. Goed en braaf is voor iedereen wel
helder, maar wanneer ben je nou stout? Als je teveel aandacht vraagt omdat
iemand jou het stickertje van ADHD heeft opgeplakt? Als je je niet kunt
concentreren omdat je te veel informatie van de wereld binnen krijgt? Als je
niet lief kunt spelen omdat je wilt uit proberen hoe het is om kwaad te zijn?
Voor kinderen is het belangrijk om
met andere kinderen te spelen en dan maar uit vinden wat werkt. Veel stout zijn
zou wel eens veel bagage kunnen opleveren voor je verdere leven. Moeten we het
liedje maar veranderen. Wie zoet is krijgt niets. Wie stout is leert altijd
iets.
Hotske.
