Het gaat me een beetje te snel. De
zomer was voorbij, de herfst zette in, we hebben een najaarsstorm gehad. Tot
nog toe gaat het goed. De Sint kwam mét zwarte Pieten. Hij kwam zelfs even bij
ons aan. Een heel legioen pieten liep over een recreatiebedrijf waar normaal
gesproken toeristen met korte broek lopen. Maar dan is het in één keer eind
november. En ergens in onze woonkamer floepte er een zin uit die ik niet wilde
horen: “doen we een jaar geen boom!”. Oké, het is nog steeds te snel, want ik
hoef nog geen kerstliedjes op de radio. En ik wil nog niet nadenken wat er met
kerst dan wel gegeten gaat worden. Of met wie we waar de kerst gaan vieren. Maar
een boom komt er wel!
En deze week besefte ik het grote voordeel
van de winter. Ik houd van de zomer en vooral van de zon. Of eigenlijk het
meeste van het buitenleven. Ik kijk met iets van afgunst naar Zuid-Europeanen
die, winter of geen winter, in december een lekker temperatuurtje hebben. Maar
in deze dagen, waar kachel, kaarsjes en een goed boek belangrijk zijn, waardeer
ik de winter. ’s Zomers volop naar
buiten gekeerd, in donkere dagen naar binnen.
Dat de tijd nu snel gaat zij dan maar
zo, ik ga echt wel lezen, wat mijmeren én genieten van een gróte kerstboom. Bij
dezen besteld!
Hotske
