Ze speelden samen, broer en zus. De
plaid op het gras was hun domein. De grote doos met lego zorgde ervoor dat het
spel gespeeld kon worden. Huizen werden gebouwd en ook een bank. En daar lag de
schat en die werd gestolen. Er was ook een koning en de politie kwam er ook aan
te pas. Op een gegeven moment vroeg het meisje aan haar broer: “wie zijn wij
eigenlijk, de dieven?”. Ze moest nog uitzoeken wie ze was. Ze moest ook nog
uitvinden wat de schat was. Ze is nog erg jong en hoogstwaarschijnlijk krijgt
ze nog heel veel verhalen te horen.
Op een geven moment zal ze lezen dat
er een bank van wederdienst bestaat. Paulo Coelho, beschrijft de bank in één
van zijn boeken. Het is een bank waar je saldo uit diensten bestaat. Je gebruikt jouw talenten, jouw tijd
en je aandacht ten gunste van de ander zonder een vorm van beloning. Heb je op
een gegeven moment hulp of steun nodig, dan mag je op jouw beurt verwachten dat
je geholpen wordt. Het is een systeem van geven en ontvangen. Maar, schrijft de
schrijver, alles wat je zonder voorwaarden geeft krijg je in veelvoud terug.
Ik ben groot geworden met
Bijbelteksten als: ‘Vergaar geen schatten hier op aarde, waar mot en roest ze
aantasten en waar dieven inbreken en ze stelen. Vergaar liever schatten in de hemel”.
Ik begreep vroeger uit de woorden dat materiaal vergankelijk is. Ik was van
plan veel echte schatten te vergaren.
Groot voordeel van het tegoed van
deze schatten is dat ze waardevast zijn.
Hotske
