Ik wil niet schrijven over de kou,
niet over het bevroren riet langs de oever van het Slotermeer. Niet over een dikke
laag ijs, die in de mondig van de Luts drijft. Niet over de ijzige koude
oostenwind die je niet kunt negeren. Ik wil niet schrijven over het lange
plezier dat ik heb van mijn geliefde winterjas. En dat mijn warme zwarte pet
van november tot eind maart op mijn hoofd moet zitten. Ik wil deze winter
afsluiten met nog één keer bruine bonensoep. Nog één keer een glaasje glühwein.
Maar daar wil ik niet over schrijven. Dit vind ik toch geen onderwerp voor een
stukje? Dit is toch niet columnwaardig? Ik weet toch als mens met jaren ervaring
dat het ooit weer warm gaat worden. Ik twijfel daar toch niet aan?
Voor de zoveelste keer weer eens
mijn zwarte winterjurkje aangetrokken en ik vond nog een vestje wat combineerde.
Lekker warm! Maar ik wil kleur, kleurige kleding, kleur in de natuur, alle
kleuren wil ik. Blad aan de boom, groen gras, rode tomaten, gele zonneschijn en
helderblauw water voor mijn neus. Maar het is winter, dikke winter. Alleen de krokussen
zorgen voor een paarse kleur al wekenlang. Ik wilde hier niet over schrijven.
Maar dat laat me koud!
Hotske Batteram.
