Eigenlijk is er maar één ding dat
door mijn aderen suist en roept om tot prachtige zinnen gekneed te worden. Ik
zal proberen om mijn diepste gevoelens in woorden te pakken. Want natuurlijk
houd u ook van uw omgeving of misschien net iets meer van uw geboortestreek, en
natuurlijk wilt u uitblinken in de sport die u graag beoefent. Daarin ben ik
niet alleen, maar wat voel ik me Fries als het vriest. Nooit voel ik me méér
Fries dan wanneer de schaatsen om mijn voeten zitten. Ik voel me verbonden met
iedereen die ooit de schaatsen onderbond. De harde wind maakt het trotseren van
de elementen alleen maar intenser. De sneeuw die het haast onmogelijk maakt om
goed door te schaatsen brengt me in een overwinningsroes. De snerpende kou voel
ik niet en de venijnige stuifsneeuw draagt bij aan beelden van barre
schaatstochten. Mijn benen doen exact wat benen met schaatsen moeten doen. En
het woord geweldig vind ik niet toereikend, het is werkelijk fantastisch om in
dit winterse landschap te schaatsen zoals vele Friezen dat vóór mij ook deden.
Grijs en grauw is de omgeving maar mijn hart klopt alle kleuren van de
regenboog. Het plezier maakt me warm en door mijn aderen stroomt mijn Friese
bloed. Februari en maart moeten nog komen. De winter is nog lang niet voorbij.
Hotske, 28 januari 2013
