Ik heb een vensterbankje daar staan
alle kaarten naast elkaar van geboorte, trouwen en overlijden. Ze staan daar en
zorgen ervoor dat we nog even meeleven met blijdschap of met verdriet, en dat
we zo nu en dan nog even aan de lieve mensen denken. We hebben er alweer twee
kaarten bij, die melden dat bekenden overleden zijn. Beiden waren bijzonder,
maar nu ik dit zo zeg, denk ik dat iedereen bijzonder is. Van allebei kan ik me
nog gesprekjes herinneren of in ieder geval hun interesse en betrokkenheid. Het
maakte hen tot mooie mensen. Iedereen is mens op zijn eigen wijze en laat een
eigen indruk achter. En alle mensen die om ons heen leven of geleefd hebben
raken ons.
Alle levens als lijntjes die
allemaal ergens uitkomen en zo nu en dan even om elkaar heen gewikkeld zijn.
Soms lijkt het wel een kluwen, maar achteraf zie je dat er lijntjes zijn die je
helpen de knopen te ontrafelen. Lijntjes die met je oplopen en als een grote
gevlochten vlecht om je heen aanwezig zijn.
Twee mensen, ze zijn niet meer op
aarde maar hebben wel degelijk mijn leven geraakt. Mooie herinneringen om te
bewaren.
Hotske, 14 januari 2013
