Dit onderwerp spookt al een poos rond in mijn gedachten.
Ik moet daar wat mee dacht ik steeds. Het werd ook nog eens onderwerp van de
maand van de spiritualiteit. In januari is "stilte" het thema. Jan
Mulder mag zijn gedachten er over schrijven en ook Susan Smit heeft haar ideeën
over "Stilte" al in de publiciteit gegooid. Mag ik ook?
Waar is dan nog stilte? Waar vind je nog echte stilte?
Overal is muziek, overal is geluid. Winkelstraten lokken ons met sfeervolle
klanken. In winkels is vaak uitgekiende achtergrondmuziek te horen, die er voor
moet zorgen dat we ons goed voelen in de winkel, om vanuit die
"goed-gevoel-emotie”, wat te kopen. Ooit liep ik een winkel binnen, de
harde muziek was zo ontzettend indringend, ik kon niet meer denken. Ik wist
niet eens meer, met wat voor bedoeling ik de spijkerbroekenzaak was binnen
gelopen. Ik zocht zo snel mogelijk de uitgang weer op. Buiten voelde het
heerlijk, de kou omhulde mij en langzaam kwamen mijn eigen gedachten weer in
mijn eigen hoofd.
Overal en altijd is er lawaai. Altijd zijn er auto's die
om je heen suizen, zelfs als je een frisse neus wilt halen. Joggers lopen vaak
met hun oordopjes op, om zich af te sluiten? Maar dan hoor je de wind ook niet,
die zachtjes om je heen waait. Je kunt niet luisteren naar vogels die je
verwelkomen in de wereld van de natuur. Ik wil lopen door de wereld waarin ik
weet dat de wind me begeleid, waar een kievit zich voorstelt met zijn eigen
naam. Waar eenden kwaken en als ik te dichtbij kom, vinden zij in het rustig
kabbelende water hun eigen plek.
En waar is dan mijn plek? Die is daar, midden in de
natuur. Daar waar rust is, in de stilte van de natuur zijn geluiden, die passen
bij de natuur. Die horen daar ook te zijn, de geluiden dragen jou naar je eigen
plek in de natuur. En als je daar dan de stilte in een natuurlijke omgeving
hebt gevonden, durf dan je eigen stilte op te zoeken. Daar vind je verleden,
heden en de toekomst, daar liggen jouw antwoorden. Daar is jouw wereld.
Het is een gigaklus, het wordt ons bovendien niet
gemakkelijk gemaakt. Televisie en media halen je weg bij je eigen ik. Ze
schreeuwen de algemeen aanvaarde meningen de woonkamer in. Oordelen in een
context van verwachtingspatronen overspoelen ons. In een wereld die schreeuwt
om aandacht is het lastig zoeken naar stilte. Maar wat als je hele leven
voorbij gaat, zonder dat je even stil bent?
Radiostilte zou het woord van 2012 kunnen zijn, het
betekende dat politici geen zin hadden in geschreeuw en meningen van de media.
Ze wilden in stilte op zoek naar een zo goed mogelijk akkoord.
Eén minuut stilte zou het antwoord moeten zijn in 2012.
Antwoord op een vraag om respect voor elkaar. In een stilte van één minuut
moeten we gaan beseffen dat we allemaal van dezelfde soort zijn. We zijn
allemaal mens.
Retraite, een paar dagen in een klooster, zou het
uitstapje van 2012 moeten zijn. Binnen de stilte van de oude muren, is het
gemakkelijk om bij je eigen stilte te komen.
Wat is er mooier dan de stilte te vinden, jouw eigen
plek. De natuur helpt je door de stilte als voorbeeld te geven. Vind het in
jezelf. Wees jezelf. Niet een door de media en maatschappij gepolijst individu,
maar vind in de stilte vanbinnen jouw werkelijkheid. Stilte helpt je daarbij.
Wees er niet bang voor, laat je zo nu en dan omhullen door de stilte.
Stilte, zou de vernieuwing in 2013 moeten zijn.
Hotske, 17 december 2012
