Het zou hier vandaag over heel
andere dingen gaan, maar ik zag een advertentie. Oftewel een filmpje floepte
pardoes op mijn beeldscherm. De reclame, zo bleek later, wou mij verleiden tot
het kopen van bloemen. Maar het eerste wat ik zag waren mannen. Vijf prachtige
mannen. Niet van die jonkies, maar leuke échte mannen, strak in het vel. Dat
kon ik goed zien want ze hadden een ontbloot bovenlijf. Eentje had een tuinbroek
aan, zijn tepels waren niet zichtbaar. Ik vraag me af waarom mannen tepels
hebben. Ik geloof namelijk niet in foutjes in de natuur. Ze hebben die dingen
niet zomaar gekregen. Het was vast de bedoeling om als man en vrouw het kind te
verwekken én te voeden. Wij maken er nu samen opvoeden van, zal ook wel goed
zijn.
Maar de mannen liepen dus mooi te
zijn in een bloemenkas, op dezelfde manier zoals vrouwen elegant tegen Porsches
en andere snelle auto’s leunen. De vraag die ineens in beeld kwam, was:
“mevrouw wat is uw lievelingsbloem?”. Weg intimiteit, in één keer een afstand
door het “mevrouw”.
En dat terwijl bloemen zichzelf al
verkopen daar hebben we geen mooie man voor nodig. Of die ene dan, die een
pracht van een bos bloemen komt brengen.
Hotske,
26 november 2012
