Ik zit achter mijn toetsenbord. Daar
schrijf ik en daar werk ik, maar nu niet. Nu maak ik schoon. De spatiebalk is
echt vies en de toetsen zelfs een beetje kleverig. De letters zien er oud uit
en het is een wonder dat er vrolijke teksten uit komen.
Ik maak dus mijn toetsenbord schoon
en ik denk maar aan één ding: hier ben ik niet voor in de wieg gelegd! En onze
taal maakt het leven zo simpel, als je het maar leest! Want, zo vraagt de
indringende tekst, waar ben je dan wel voor in de wieg gelegd? En de zin geeft
aan dat je ergens voor in die wieg bent gelegd. Niets is voor niks. Alles heeft
een bedoeling, toeval bestaat niet. Je bent niet zomaar voor de lol in dat
wiegje gelegd. Het zou alleen handig zijn als je ook wist waarvoor.
Het heeft te maken met een
levensopdracht vinden, en ja dat klinkt pittig op de maandagochtend, ik geef
het toe. Je hoeft ook niet meteen te antwoorden. Maar bedenk eens wat jouw
leven hier jóuw leven maakt? Wat zijn jouw passies, wat wil je in ieder geval
bereiken? Waar zou je achteraf trots op zijn? Kan ook iets kleins zijn hoor.
Een knipoog naar een toevallige voorbijganger doet ook wonderen! Naar een
bekende is trouwens ook goed!
Wonderlijk dat we niet een briefje
meekrijgen, zo van: Hotske, welkom op de wereld, jouw opdracht is dat en dat en
dat. Als je er klaar mee bent, ga je weer terug naar af, of naar start, wat je
wilt. Zo’n briefje krijg je niet in je handen, maar aanwijzingen zijn er wel. Je
weet toch wat je leuk vindt om te doen? Je weet toch wat je waarden zijn en wat
je wilt met je leven? Of je probeert het in ieder geval uit te zoeken. Die
zoektocht is misschien wel het briefje.
Ik weet in ieder geval, waar ik niet
voor in de wieg ben gelegd!
Hotske, 22 oktober 2012
