In het voorjaar wordt ons gezin nogal eens uitgebreid met jong leven. Dat is niet de bedoeling of gepland, maar dat loopt dan zo. Jonge beestje meestal van de gevederde soort worden in ons gezin opgenomen. Dit jaar bleef een eendengezin ouderloos achter. Vier kleine kuikens kregen bij ons een warm onthaal. Eén eendje is al een flinke eend, de anderen zijn helaas niet meer onder ons.
Dat ene kuiken leeft in het kantoor. Het eet, drinkt en piept zoals jonge eenden doen. Over aandacht heeft het piepbeestje geen klagen. Hij wordt bewonderd. Vooral door kinderen. Alle kinderen horen het piepgeluidje, op de één of andere manier worden ze er naar toegetrokken. Lieve kleine meisjes, stoere jongens, jonge en oudere kinderen, allemaal geven ze even hun volle aandacht aan het jonge eendje. Volwassenen kijken soms ook en vinden het vermakelijk, maar de volledige aandacht die de kinderen heel eventjes schenken aan dat kleine kuikentje is haast ontroerend.
Nooit snapte ik de bijbelse wijsheid beter dan afgelopen dagen toen ik de kinderen zag kijken met volle aandacht naar medeschepsels.
“Wordt als de kinderen”.
Hotske, 21 mei 2012
