Het is te laat, ik had het eerder moeten zeggen. Job, je was goed voor ons.
Als voorzitter van een Tweede Kamerfractie moet je een duizendpoot zijn. Je moet het met elkaar in de fractie kunnen rooien. Je moet als leider van de partij het boegbeeld zijn. Je moet een overtuigend debater zijn. Je moet altijd kracht en besluitvaardigheid uitstralen.
En als de media je dan ook nog eens in de oppositierol duwt, dan heb je gigantisch veel kwaliteiten nodig. Het is niet te doen om dat allemaal in één man of vrouw te vinden.
Ik zou wensen dat er per week één avond journaal gewijd is aan politiek. Kunnen de dames en heren politici rustig hun werk doen. Hun gedachten ordenen en met elkaar uitzoeken wat het beste voor de toekomst is.
En daar past dan de verbinder Job wel degelijk. Integer en met respect voor mensen. Met een objectieve blik op de voorstellen van de regerende partijen. En die aanvullen vanuit eigen partijbeginselen. Niks geen oppositie, niks geen “dan moet u wel tegen zijn”, of alternatieve begrotingen presenteren.
Job was niet geschikt voor de rol waarin hij werd geduwd. Niet geschikt voor het systeem van oude politiek, waar oppositie en coalitie nog steeds om de macht strijden. Hij past ook niet in het systeem waar de media de dienst uit maakt, of beter gezegd: de waan van de dag bepaalt.
En wij? Zitten wij te wachten op verhitte discussies die een aardig uurtje tv op leveren? Of hebben we mensen nodig die luisteren en met respect voor elkaars mening en achtergronden besluiten nemen die goed voor ons zijn en goed voor de toekomst?
Beste Job, pas jij niet in het systeem, of past het systeem niet meer?
Hotske, 5 maart 2012
