Na een periode van veel hutspot, spruiten en erwtensoep, heb ik nu zin in voorjaarseten. Als ik op vrijdagochtend de winkel binnen stap, roepen de verse sperziebonen dan ook om al mijn aandacht. Zo vers en zo frisgroen, ze lijken net geplukt uit eigen tuin. Dat wordt smullen. Het voorjaar op tafel! Waar komen ze vandaan vraag ik aan de groenteboer, “uit Senegal” is zijn antwoord, “ze zijn heerlijk”.
Oeps, ik heb me voorgenomen geen ingevlogen groenten te eten. Ik vind het te zot dat er een vliegtuig nodig is om sperzieboontjes op mijn bord te krijgen. Dus koop ik Hollandse prei, nog één keer spruiten en paprika’s. Die koop ik elke week, zo’n voordeel zak met drie prachtige paprika’s. Een knaloranje, een knalgele en een knalrode. Als ik thuis ben, vraag ik me toch af waar die paprika’s dan eigenlijk vandaan komen. Uit een Hollandse kas die ook heel veel energie nodig heeft en dus ook niet zo energiebesparend werkt?
Het is nog erger, de oranje paprika komt uit Marokko en de rode en gele uit Israël. Zijn er dus twee vliegtuigen nodig om mijn macaroni van verse groeten te voorzien. Volgende week eens kijken in het schap van biologische groenten waar de biologische paprika’s vandaan komen.
En de rest van de boodschappen? De sladressing komt van Ameland, het brood van de plaatselijke bakker en de tsiis (kaas) is ook Frysk.
Hotske 20 jan 2012
