Op de één of andere
manier hoor ik veel mensen over de Kerst. Misschien komt het door de sneeuw en
de kou. Of de behoefte aan warmte en gezelligheid. Veel mensen zeiden zo maar, soms
plompverloren, dat ze zin hadden in de Kerst en dat zij het een mooie tijd
vinden. Met gezelligheid en lichtjes enzo. Het viel me echt op dat er dit jaar
veel mensen zin hebben in de Kerst. Eén vrouw zei; Kerstfeest is voor mij echt
een feest en dan niet het eten, maar het echte Kerstfeest. Ze probeerde niet
eens haar geloof onder woorden te brengen en dat hoefde ook niet. Haar gezicht
straalde. Haar gave huid leek nog een beetje lichter te worden en haar ogen
waren op dat moment echt een puur spiegeltje van haar ziel.
Even later moest ik
nog even naar de bakker en de slager, er moet ten slotte ook gegeten worden.
Een oudere man, bestelde een beetje vlees, voor één persoon zei hij er
duidelijk bij. Waarschijnlijk had zijn vrouw altijd gesproken in een half pond
of één ons. Maar hij vroeg aan de slager, vlees voor één persoon. En ook bij de
bakker bestelde hij een halfje wit, een paar koeken en een klein krentenbrood.
Hij zou voor de komende dagen meer dan genoeg hebben.
Zou de man alleen
zijn met de Kerst?
Als er nu genoeg
mensen zijn, die zo stralen als de vrouw, dan straalt dat wel over alle mensen
uit. Denk ik, hoop ik.
