Denk
je om je drinken, zeg ik net voordat ze weggaat. Ja mama, ze weet dat ouders
bezorgd zijn over rotzooi of pillen in een drankje. En ik ga ook niet met
vreemde mannen mee, zegt ze. Ze dreunt het rijtje met goed bedoelde adviezen
op. Ze overlegt nog even over geld en pasjes, ov-kaart en ID-kaart moeten in
ieder geval mee. Ze stapt al een aantal jaren de grote wijde wereld in en
terecht zegt ze; mama dit is al de derde keer dat ik naar dit festival ga,
vorig jaar zei je niks! Ik besef dat er vorig jaar niets aan de hand was. Deze
week gaat er door ouders een schrikreactie, het besef van bezorgdheid raakt
even je hart. Je wilt je kind beschermen. Twee meisjes die nog een heel leven
voor zich hadden zijn vermoord. Kinderen loslaten in de wijde wereld is weer
even een thema. Meisjes moeten zich vrij voelen in onze wereld, ze moeten
onbekommerd naar festivals gaan en ’s avonds nog met de trein naar huis kunnen.
Ze moeten kunnen drinken wat ze willen en ook kunnen praten met wie ze willen,
je wilt toch ook nieuwe mensen ontmoeten? Een onbezorgde fijne tijd van
vrijheid, zo’n tijd zou er voor alle jonge meisjes moeten zijn. Iets van, in
vertrouwen loslaten ofzo? Van krampachtig vasthouden is nog nooit iemand blij
geworden.
