Moet
ik na al die woorden en na al die meningen ook nog iets over Trump zeggen? Ja,
ik kan niet anders. En wordt het echt zo legendarisch? Waar was jij toen je
hoorde dat niet Hillary Clinton de nieuwe president was? Op de vroege ochtend
van de 9e november vroeg iemand aan mij; nou, wie denk je dat er
gewonnen heeft? Aan het woordje “nou”, had ik al genoeg. De stem van degene die
het mij vroeg ken ik al langer dan 30 jaar, de toon was een beetje cynisch. Ik
wist het antwoord dus al.
Een
wereld werd wakker in een desillusie. Oftewel we waren op het verkeerde been
gezet, we hadden niet goed ingeschat. We hebben de Amerikanen niet begrepen en
nu is het hun president. Iedereen vindt er iets van, natuurlijk het gaat ergens
over. Het gaat over de wereldpolitiek. En het gaat over de onvrede tegen de
gevestigde orde, de zittende politici. Respect voor al die mensen, vroeger had
een politicus aanzien en groot respect, dat is nu anders. Van mij respect; er
moet toch geregeerd worden! Maar er is ook onvrede over het huidige systeem en
daar hoor ik niemand over. De Jan met de pet, de gewone man, waar ook de gewone
vrouw wordt bedoeld, die hebben grote weerzin tegen het politieke systeem. Men
heeft het gevoel, en dat is veel riskanter dan als het over de ratio gaat, maar
men heeft gevoel dat er over de hoofden van de gewone man/vrouw geregeerd
wordt. Als dat zo is, dan moet je niet op populisten stemmen, maar dan moet je
het systeem aanpakken.
Waar
ik ook niemand over hoor is het volgende; er is globalisering, de wereld is onze
achtertuin. Maar er is ook je eigen dorp of wijk. Als je hecht aan leefbaarheid,
aan eigen zeggenschap, dan moet je daar iets aan doen. Het is mij te simpel om alleen
naar politici en politieke systemen te wijzen. Want wat doe je zelf? Een
tegenstem op een populist of ga je zelf iets doen? Jij maakt ook deel uit van
deze wereld. Als je lid wordt van een energie coöperatie, zet je grote energiebedrijven
buiten de deur en beslis je dus coöperatief. Als je zelf voor je eigen eten
zorgt in een groentetuin of via een dorpstuin, heb je geen gedoe met
handelsverdragen waar in staat dat het ene land meer antibiotica in het vlees
mag hebben dan het andere.
Beste
mensen, alle verkiezingen over presidenten, Tweede kamer of handelsverdragen
laten zien dat wij niet meer blij zijn met deze systemen. Hoe het anders moet
is een ontdekkingsreis van ons allemaal. Het mooiste is dat je mee kunt doen.
Alles wat je plaatselijk kunt organiseren, doe dat dan ook plaatselijk. We
moeten het nog uit vinden, maar zorgverlening, voedselvoorziening in eigen
omgeving, geld-of ruilsystemen zijn het antwoord op de situatie in de wereld. Als
globalisering te groot is, dan is de nieuwe tijd; klein beginnen. Veranderingen zijn nog nooit begonnen in de politiek, die begint altijd bij de mensen. Het is
dus simpelweg aan ons. It is up to you! Het is aan jou!
