Normaal gesproken worden alle
diensten die wij aan elkaar verlenen verrekend met geld. Zo is dat onze
gewoonte hier en nu, en zo werkt dat ook. Maar soms is de hulp gewoon service
en haal ik het niet in mijn hoofd om een nota uit te schrijven. Als
aardigheidje komt er dan nog wel eens een flesje of een taartje onze kant op. Kanttekening op dit moment: u hoeft dit vooral
niet als hint te lezen.
Op een gegeven moment kwam er een
vrouw ons kantoor binnen lopen. Met wel een erg grote gebaksdoos, waar vast
veel en ook heerlijk gebak in moest zitten. Denkend aan verse slagroom en
vooral verse aardbeien, liep het water werkelijk letterlijk in mijn mond. In
gedachten zette ik groot gesneden stukken taart op tafel. Ik kon me zo goed
voorstellen hoe het vorkje met frisse verse taart mét slagroom richting mijn
mond zou gaan. De smaak van de aardbeien lag al op het puntje van mijn tong. En
met verse koffie zou de koffietijd een verrukkelijk gebeuren worden.
De vraag was of de taart een nachtje
in onze koelkast mocht staan: tuurlijk. Sindsdien ben ik enigszins op mijn
hoede als er iemand met taart aan komt lopen.
Hotske.
