Nooit heb ik het sprookje van de regenboog met de pot met goud goed begrepen. Als kind opgegroeid op het platteland is de regenboog een prachtig aanschouwelijk natuurverschijnsel. De boog met regen wordt door de zon beschenen. Het witte zonlicht bevat alle kleuren en wordt in de druppels gebroken. Zodat de kleuren rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet, zichtbaar worden. Nooit verloor de wonderlijke kroon boven ons zijn magie.
Maar dat daar onder aan de zichzelf tentoon spreidende lichtdruppels een pot met goud zou staan? Een pot met goud die tot de verbeelding spreekt?
Een fonds dat tot de verbeelding spreekt? Een noodfonds dat er is om ons te redden? Een fonds met 500 miljard euro’s? Eens even kijken, een miljoen heeft zes nullen, een miljard nog eens drie en dan de twee van de vijfhonderd? Het gaat in ieder geval míjn pet te boven. Als ik dan ook nog eens moet begrijpen dat dit fonds een papieren afspraak is met papieren euro’s, of zelfs virtuele euro’s. En dat de euro’s er alleen maar zijn, of mogelijk beschikbaar in het uiterste geval. Voor in nood, zeg maar. Een fonds dat economieën en landen van de financiële afgrond moet redden?
Wie houdt er wie voor de gek? Er is geen mens meer die alles overziet, er is geen mens meer die het hele plaatje snapt, er is ook geen mens die een doelmatige oplossing weet.
En dan te bedenken dat geld slechts een ruilmiddel is.
Hotske
12 dec 2011
