Ooit
is een column ontstaan als opvulling voor een laatste kolom van een bladzijde die
nog ingevuld moest worden. In die kolom schreven journalisten dan een kritische
noot over het nieuws. En daar is een column eigenlijk nog steeds voor bedoeld.
Een relativerende blik op alles wat er gebeurt.
Columnisten
mogen alles schrijven en zeggen wat zij willen. Maar voor iedereen geldt; is
dat altijd handig, is dat verstandig? Ik heb een zwak voor taal en ik houd van
woorden. Met woorden, in de goede volgorde, kun je complimenten geven en iets
leuks vertellen. Maar met woorden van hetzelfde alfabet kun je ook kwetsen en
iemand verdrietig maken.
Iedereen
heeft een knop, die op het moment voordat een bedacht woord ook echt
uitgesproken wordt een belangrijke checkfunctie heeft. Het is een
moreel-besef-knop, die vliegensvlug akkoord moet gaan voordat de woorden kunnen
worden gehoord. En als iets niet handig of verstandig is, moeten de bedachte
woorden geschrapt worden. Letterlijk de mond gesnoerd.
Wij
als mensen zijn de enige soort, die een taal tot onze beschikking hebben, laten
we daar dan ook een beetje zuiver mee omgaan. Taal gebruiken om mooie dingen te
zeggen en niet verkwanselen aan woorden die pijn veroorzaken.
Hotske
